Ναι, αυτός είναι τρόπος να ξεκινάει μία εβδομάδα. Είναι ηλιόλουστη; Το κίτρινο του ήλιου πηγαίνει σετ με το κίτρινο του λεμονιού. Είναι συννεφιασμένη, ή ακόμα και βροχερή; Όχι, πείτε μου, αν βλέπετε αυτό το χρώμα μπροστά σας, δεν σας φτιάχνει τη διάθεση; Λοιπόν; Δεν είναι αυτό το πιο ταιριαστό κέικ για να συνοδεύσει τον πρώτο καφέ της εβδομάδας σας;
Δεν μπορώ να ξαναμιλήσω για τα λεμόνια, νομίζω ότι θα γίνω τουλάχιστον γραφική. Δεν μπορώ όμως να τα αφήσω έξω από τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική μου όταν το άρωμά τους πλημμυρίζει το χώρο, και το χρώμα τους μου τραβάει τόσο την προσοχή όποτε τα βλέπω.
Κι αυτό το κέικ, όσο απλό κι αν είναι, δεν είναι για να το προσπεράσει κανείς. Έχει τη ζεστασιά που ακόμα θέλουμε, αλλά και το άρωμα που αναζητούμε για να μας φέρει πιο κοντά στην άνοιξη…
Αχ, αυτή η άνοιξη, που τόσο την περιμένω και τόσο φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω να την καταλάβω όταν έρθει. Πάντα τέτοια εποχή θέλω να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται ο χειμώνας, αλλά φέτος ειδικά που τον περάσαμε αγκαζέ με όποια ίωση κι αν κυκλοφόρησε στα πέριξ, με επακόλουθη όποια -ίτιδα μπορεί να φανταστεί κανείς, από αμυγδαλίτιδα μέχρι βρογχίτιδα και φυσικά τη δική μου αγαπημένη ιγμορίτιδα, δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Θέλω απλά να ξεκουμπιστεί.
Φοβάμαι όμως ότι πραγματικά δεν θα καταλάβω αν και πότε θα έρθει η άνοιξη, πολύ απλά γιατί δεν θα προλάβω να κοιτάξω. Τον ουρανό από πάνω μου, τα δέντρα δίπλα μου. Θέλω κάποιος να μου το θυμίσει. “Κοίτα κοριτσάκι, σταμάτα να τρέχεις, πραγματικά δεν πρόκειται ποτέ να τα προλάβεις όλα, κάθισε λίγο και κοίτα πόσα χρώματα γύρω σου…”
Προς το παρόν, και όσο θα περιμένω να γίνει αυτό το κλικ, ψάχνω τη χάρη και την ομορφιά σε όσα πράγματα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής (γιατί λίγο πιο πέρα αν κοιτάξεις δεν είναι και τόσο εύκολο να είσαι μέσα στην τρελή χαρά, είναι ανθρωπίνως αδύνατο…). Στο σαββατιάτικο πρωινό που πέρασα παρέα με το γιο μου ακούγοντας δυνατά μουσική, χορεύοντας και τραγουδώντας, στις 4-5 συνταγές που με βοήθησε να μαγειρέψουμε μαζί (αλήθεια, πόσες να ήταν; πραγματικά δεν θυμάμαι…), με αποκορύφωμα το σοκολατένιο κέικ που με το τόσο χαρακτηριστικό του πείσμα απαιτούσε να φτιάξουμε την Κυριακή στις 7 το απόγευμα γιατί “εμένα το κέικ λεμόνι δεν μου αρέσει” (όπως και οτιδήποτε περιέχει λεμόνι μέσα – ειλικρινά πολλές φορές αναριωτιέμαι αν αυτό το παιδί είναι δικό μου…), σε αυτό το κέικ που έφτιαξα για δεύτερη φορά σε ένα μήνα, κι ας μην το έφαγε ο Γιώργος, γιατί είναι τόσο πλούσιο, τόσο αρωματικό και τόσο πανεύκολο, σε μια φωτογράφιση που (μετά από καιρό) με ικανοποίησε ιδιαίτερα, κυρίως γιατί περίμενα να αποτύχει παταγωδώς με τη συννεφιά που είχε καθίσει από πάνω μας τη μισή μέρα… Είδατε τι κάνουν τα λεμόνια;…
Θα είχε βέβαια ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν θα μπορούσα να σας δείξω και το backstage της συγκεκριμένης φωτογράφισης, με τα αυτοκινητάκια να μπαινοβγαίνουν (από μόνα τους) στο πλάνο, τα φύλλα να εξαφανίζονται (από μόνα τους) μυστηριωδώς μόλις τολμούσα να κοιτάξω αλλού γιατί “το θέλω, το θέλω”. Και πάνω που λέω “πού πάω η δόλια μάνα που θέλω και food photography”, να σου και ένα λεμόνι που φεύγει από το καλαθάκι του (κι αυτό από μόνο του) την ώρα που έκοβα σε φέτες το κέικ και παίρνει θέση ακριβώς μπροστά “για να το κόψεις κι αυτό μαμά”… και κάπως έτσι απέκτησα και βοηθό… Όχι τίποτα, διάλεξε και το πιο όμορφο…
Καλή και γλυκιά εβδομάδα να έχουμε!
Η συνταγή
(για μια μικρή μακρόστενη φόρμα 23×10)
3 αυγά
175 γρ ζάχαρη
75 γρ κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
140 γρ. αλεύρι
1 κ.γ. baking powder
50 γρ βούτυρο λιωμένο
ξύσμα και χυμό από ένα λεμόνι
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τρίβουμε με τα χέρια μας τη ζάχαρη και το ξύσμα από το λεμόνι. Ρίχνουμε τα αβγά και χτυπάμε καλά με έναν αβγοδάρτη. Προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, το
αλεύρι, το baking powder και ανακατεύουμε. Στο τέλος, προσθέτουμε το λιωμένο
βούτυρο και το χυμό λεμονιού. Αδειάζουμε το μείγμα σε μια βουτυρωμένη και αλευρωμένη
φόρμα του κέικ, και ψήνουμε στους 170 βαθμούς με αέρα για περίπου 50 λεπτά.
Μόλις βγει από το φούρνο, ξεφορμάρουμε με προσοχή και, αν θέλουμε, το καλύπτουμε με ένα
απλό γλάσο άχνης ζάχαρης και λεμονιού
(100 γραμ. άχνη και όσο χυμό λεμονιού πάρει).
αλεύρι, το baking powder και ανακατεύουμε. Στο τέλος, προσθέτουμε το λιωμένο
βούτυρο και το χυμό λεμονιού. Αδειάζουμε το μείγμα σε μια βουτυρωμένη και αλευρωμένη
φόρμα του κέικ, και ψήνουμε στους 170 βαθμούς με αέρα για περίπου 50 λεπτά.
Μόλις βγει από το φούρνο, ξεφορμάρουμε με προσοχή και, αν θέλουμε, το καλύπτουμε με ένα
απλό γλάσο άχνης ζάχαρης και λεμονιού
(100 γραμ. άχνη και όσο χυμό λεμονιού πάρει).
33 Comments
Καλή εβδομάδα! Παρόλο που το κέικ λεμονιού δεν εκτιμήθηκε από το μικρό σου βοηθό, είμαστε πολλοί αυτοί που θα το εκτιμήσουμε δεόντως, να είσαι σίγουρη! Η άνοιξη είναι προ των πυλών, παρόλο που όπως άκουσα αυτή η εβδομάδα προβλέπεται χειμωνιάτικη, ένα όμορφο και μυρωδάτο κέικ όμως σίγουρα βοηθάει στην καλή διάθεση!
Καλή εβδομάδα Αμαλία! Η αλήθεια είναι ότι ο μικρός είναι μειοψηφία εδώ… Ναι, η εβδομάδα τα έδειξε τα δόντια της από την αρχή της, εδώ είχαμε συννεφιά και αέρα σήμερα! Ας ελπίσουμε ότι δεν α κρατήσει για πολύ!
Φιλιά!
καλημερα καλη εβδομαδα!!! αγαπω λεμονοκεικ!!! μ αρεσει το γλασσο απο πανω!!
Καλή εβδομάδα ντολμαδάκι, αυτό το απλό γλάσο λεμονιού-άχνης πάντα κάνει θαύματα!
Καλημερα!
Πανω που εψαχνα συνταγη για κέικ λεμονι 😉
Γι' αυτό είμαστε εδώ 😉
Καλημέρα καλημερά, μοσχομυριστή και λεμονάτη!!! Αύριο κιόλας θα το φτιάξω!!! Υπέροχο και πραγματικά καταπληκτική η φωτογράφιση… αλλά στο έχω πει, φέρε και κανένα ταπεράκι!!! Όχι τίποτα άλλο, θα δεις και την βερικοκιά μας που άνθισε και θα καταλάβεις πως η άνοιξη είναι επιτέλους εδώ!!! Σε φιλώ γλυκά γλυκά!!!
Θα κανονίσουμε play-date και θα σας φτιάξω ό,τι θέλετε! αυτή τη βερικοκιά θα ήθελα όντως να τη δω!
Καλη εβδομάδα!!! Πολύ ωραίο το κέικ, αλλά και οι φωτογραφίες σου είναι πολύ ατμοσφαιρικές και τα κίτρινο γράφει πολύ όμορφα.
Καλή εβδομάδα Τάνια! Ευχαριστώ πολύ, το χρώμα των λεμονιών με βοήθησε πολύ είναι η αλήθεια…
Υπέροχο, "χρυσό" και αρωματικό!!!!
Καλή εβδομάδα Χρύσα 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο, καλή εβδομάδα!
Συνταγή Παρλιάρου, πετυχημένη.-
Καλησπέρα Ιωάννα, η αρχική συνταγή δεν ξέρω αν ήταν του Στέλιου Παρλιάρου, την είχα πάρα πολλά χρόνια στο συρτάρι μου σε ένα απόκομμα περιοδικού. Μπορεί να ήταν, μπορεί και όχι, αν και, αν κρίνω από τις αλλαγές που χρειάστηκε να της κάνω μέχρι να πετύχει, μάλλον δεν πρέπει να ήταν… Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Πρέπει να είναι… βλέποντας αυτό https://www.youtube.com/watch?v=t0C7R0SIMrg θα το διαπιστώσεις κι εσύ, δε διαφέρει στο παραμικρό. Όπως και να χει πάντως η παρουσίασή σου είναι τέλεια.
Καλημερα Χρυσα! Το εφτιαξα χθες το βραδυ κ φαγωθηκε ηδη το μισο!! Απο τα πιο μυρωδενια, γευστικα, αφρατα αλλα κ ευκολα κεκακια!! Πραγματικα υπεροχο κεικ, μπραβο σου κ ευχαριστουμε πολυ! Μου αρεσουν πολυ οι αναρτησεις με κεικ. Αν εχεις κ συνταγη για νηστισιμο κεικ λεμονι..θα με βλεπουν οι λεμονιες κ θα κλαινε! Καλη σου συνεχεια! Φιλικα! Ευη
Καλησπέρα Εύη!
Χαίρομαι παρα πολυ που σας άρεσε! Νηστίσιμο με λεμόνι δεν έχω, έχω με πορτοκάλι… Μου έβαλες ιδέες όμως…
Για μένα δεν θα γίνεις ποτέ γραφική με το λεμόνι. Όσο περισσότερες συνταγές τόσο καλύτερο! Και το άτιμο, γράφει ωραίο στον φακό…
Καλή εβδομάδα, φιλάκια!!
Ναι το άτιμο…
Εντάξει, άμα έχω την άδειά σας, θα βάλω κι άλλες…;)
Φαινεται και ακούγεται τέλειο! Μονο μια ερώτηση, καθότι με την ζαχαροπλαστική δε το έχω καθόλου! Δε χρειάζεται μιξερ? Η ζάχαρη θα διαλυθει με το χτύπημα στο χέρι? Επίσης το γλάσο θα το γλυκάνει κι άλλο? Ευχαριστώ!
Καλά το κατάλαβες Μαίρη, δε χρειάζεται μίξερ, εγώ τουλάχιστο δε χρησιμοποίησα. Θα διαλυθεί όσο χρειάζεται η ζάχαρη, μη φοβασαι. Όσο για το γλασο, σαφώς και το γλυκαίνει, μπορείς να το παραλείψεις αν θες. Ελπίζω να βοήθησα!
Τις λεμονάτες αναρτήσεις θα τις διαβάζω πάντα με χαρά, γιατί το λεμόνι είναι υλικό αγαπημένο!
Οι μικρές ας πούμε, τρώνε λεμονόκουπες με ενθουσιασμό και ζήλο 🙂
Πολύ θα ήθελα πάντως να δω και κανένα αυτοκινητάκι στις φωτογραφίες σου!
Έχεις απόλυτο δίκιο σε σχέση με αυτό που λες, ότι πρέπει να σταματάμε που και που και να κοιτάμε γύρω μας. Υπάρχει ομορφιά και κακώς ξεχνάμε να την παρατηρήσουμε. Θα νιώθουμε πιο δυνατοί και ανανεωμένοι έστω και με ένα βλέμμα.
Το κέικ σου φώτισε την ημέρα μας από κάθε άποψη!
Σε φιλώ!
Εμένα πάντως ο δικός μου δε θέλει τίποτα ξινό… Στην ηλικία τους κι εγώ τις έτρωγα τις λεμονόκουπες!
Η αλήθεια είναι ότι έβγαλα και μερικές με τον μακουην στο πλάνο, αλλα κόπηκε στο μοντάζ… 😉
Πολύ όμορφο το λεμονένιο κέικ σου, Χρύσα, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε γεύση, κρίνοντας από τα υλικά…Ειλικρινά,δε θα με πείραζε καθόλου αν δεν το έτρωγαν τα αγόρια μου,θα το κατάφερνα πολύ ευχάριστα μόνη μου!Καλή εβδομάδα, ΧΟ
αχ αυτά τα κέικ σου.. το ένα καλύτερο από το άλλο!
εγώ για το λεμόνι δεν πρόκειται να παραπονεθώ ποτέ!
όσο για τις φωτογραφίες σου, εγώ βλέπω μεγάλη αλλαγή προς το καλύτερο εδώ και καιρό.
μπράβο κοριτσάκι μου! σε φιλώ
Καλημέρα αγαπητή:)..To έφτιαξα εχθές με λίγες βέβαια αλλαγές,δεν είχα κρ.γάλακτος αλλά εβαπορέ και δεν έκανα γλάσο,έγινε πεντανόστιμο κυριολεκτικά.Ευχαριστώ λοιπόν πολύ,καταχωρήθηκε στα αγαπημένα..
πολύ μου αρέσουν αυτά τα κέικ που είναι τόσο εντυπωσιακά μέσα στην απλότητά τους! εύκολη συνταγή και λίγα υλικά!
να μην ανησυχείς γιατί δεν γίνεσαι καθόλου γραφική, το λεμονάκι το αγαπάμε άρα καλοδεχούμενη κάθε νέα συνταγή! άσε που γράφει και τέλεια στο φακό. Πολύ όμορφες οι photos! 🙂
Αρωματικό, χρυσαφένιο και φωτογενές το κέικ λεμονιού σου, Χρύσα! Το ότι είναι εύκολο, γρήγορο και δεν χρειάζεται μίξερ το κάνει ακόμη πιο ζηλευτό και μπαίνει με συνοπτικές διαδικασίες στη λίστα μου με τις συνταγές για ξαφνικές κρίσεις υπογλυκαιμίας. Άλλωστε αγαπώ τα γλυκά με λεμόνι σχεδόν όσο αυτά με τη σοκολάτα.
Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου! Ο βοηθός σου κάνει καταπληκτική δουλειά (με άλλα λόγια συγχαρητήρια για την ψυχραιμία και την υπομονή σου)!
χαχα..να βάζεις και φωτογραφίες από τα back-stage Χρύσα μου 😉
Τι ο βοηθος στην αφάνεια??? χιχι
Υπέροχο κέικ, λαμπερό και μυρωδατο. Αγαπω κι εγώ λεμόνι πολύ πολύ
Οι φωτογραφίες σου πολύ ωραίες. Θα φύγουν οι συννεφιές που θα πάει 😉
Φιλιά πολλά
Γιαμ! Λατρεύω το κέικ λεμόνι!
Φιλιά,
ohmydarlingdeer.blogspot.gr
Μπήκα να δω το σημερινό σου ποστ και έπεσε το μάτι μου στη φωτό του ποστ με το κέικ λεμόνι..
και αφού μαγεύτηκα με το κίτρινο των φωτογραφιών σου μετά έπεσα εδώ “Κοίτα κοριτσάκι, σταμάτα να τρέχεις, πραγματικά δεν πρόκειται ποτέ να τα προλάβεις όλα, κάθισε λίγο και κοίτα πόσα χρώματα γύρω σου…»” και μου χτύπησε ένα καμπανάκι! 🙂
Όσο για την περιγραφή του backstage, ναι αυτό σε όλες τις blogger κάτι θυμίζει και ναι θα θέλαμε κάποια στιγμή φωτό και από το backstage 😉 καλή συνέχεια και με το καλό!
Καλημέρα καλή μου ξετρελάθηκα με το site σου κ τις φωτογραφίες σου! Εφτιαξα το κέικ χτες βράδυ, πολύ γευστικό και εύκολο! Αλλά δεν μου φούσκωσε πολύ εκανα κάτι λάθος?
Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!
Για να μπορώ να σας απαντήσω αν έγινε κάτι λάθος θα πρέπει να μου πείτε τι κάνατε, αν αλλάξατε κάτι στη συνταγή, στις αναλογίες, στο ψήσιμο…
Πολύ ευχαρίστως να το βρούμε.