Μου μοιάζει απίστευτο ότι κοντεύει να τελειώσει κιόλας ο Γενάρης, κι εγώ σήμερα λέω Καλή Χρονιά από εδώ… Καθόλου σωστό, σκοπεύω να επανορθώσω. Έχω όμως καλή δικαιολογία, αλλά αυτό ας το αφήσουμε για αργότερα. Καλή Χρονιά λοιπόν, και η αρχή για φέτος γίνεται με μια συνταγή-ευκολάκι, από αυτές που αγαπάμε, και από αυτές που χρωστάω από παλιά. Και δεν είναι καλό να κουβαλάς χρωστούμενα από παλιές χρονιές, σωστά;
Οκ, οι γιορτές που πέρασαν… Για να σκεφτώ… Οι γιορτές που πέρασαν μου φαίνονται πια τόσο μα τόσο μακρινές, που δεν ξέρω αν αξίζει πια να γράψω γι’ αυτές. Ναι, ήταν πανέμορφες, ναι, ήταν ίσως οι πιο ήσυχες γιορτινές μέρες που πέρασα τα τελευταία χρόνια, με πολλή οικογένεια, με πολύ χουχούλιασμα και παιχνίδι και αγκαλιές στο σπίτι, και ξεκούραση, πολλή ξεκούραση. Όμως πέρασαν… Και το καλό όταν το πρωτογράφεις αυτό και έχει ήδη περάσει και ο μισός Γενάρης ξέρεις πιο είναι; Ότι έχεις ήδη ξεπεράσει και τα μεθεόρτια blues, και κοιτάς ήδη μπροστά, κάνοντας σχέδια, με όρεξη και καλή διάθεση…
Ας πούμε όμως κάτι και για το λόγο της τόσης καθυστέρησης… Εντάξει, όσοι παρακολουθούν το Instagram μου, έχουν πάρει μια ιδέα εδώ και λίγο καιρό… Γενικότερα λοιπόν οι ρυθμοί μου έχουν γίνει λίγο πιο αργοί, λόγω κούρασης και βάρους… Ενός υπέροχου βάρους… Λοιπόν, όλα τα κέικ και τα ψωμάκια και τα γλυκάκια που είδατε εδώ τους προηγούμενους μήνες είχαν το λόγο τους. Γιατί νομίζω ότι πλέον νιώθω περίπου άνετα να το πω, και κυρίως, να το γράψω… Βρίσκομαι αισίως στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης μου, και, όσο όμορφα κι αν αισθάνομαι γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει, η δυσκολία στην καθημερινότητα είναι δεδομένη, ιδιαίτερα τις καθημερινές, που το πρόγραμμά μας, όσο συνεχίζω για λίγο καιρό ακόμα τη δουλειά, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Δεν έχω σκοπό να σας κουράσω με πολλές λεπτομέρειες για το νέο αυτό κεφάλαιο της οικογενειακής μας ζωής, θα πω μόνο ότι μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά (κάνουμε το σταυρό μας, χτυπάμε ξύλο, φτυνόμαστε, κάνουμε και μια στροφή γύρω από τον εαυτό μας και συνεχίζουμε), και ότι είναι κάτι που το περιμένουμε και οι τρεις μας πώς και πώς και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που έρχεται (και ξανακάνουμε το σταυρό μας, χτυπάμε ξύλο, φτυνόμαστε, κάνουμε και μια στροφή γύρω από τον εαυτό μας και συνεχίζουμε)…
Και για να απαντήσω στην ερώτηση που ήδη έχετε στο μυαλό σας… Δεν έχουμε ιδέα για το φύλο. Είπαμε αυτή τη φορά να το κρατήσουμε για έκπληξη… Βασικά εγώ το ήθελα, και όλοι οι υπόλοιποι νομίζω ότι απλώς ανέχονται την επιθυμία μου… Δεν πειράζει όμως… Το πόσο διασκεδάζω κάθε φορά που κάποιος κοιτάει την κοιλιά μου, ή το πρόσωπό μου, και με περισπούδαστο ύφος λέει “για αγοράκι μου μοιάζει” ή “σίγουρα κοριτσάκι είναι”, δε λέγεται… Μέχρι περίπου τα τέλη του Μαρτίου λοιπόν που το μικράκι προβλέπεται να κάνει την εμφάνισή του, δεχόμαστε στοιχήματα… Και φυσικά όλη τη θετική σας ενέργεια…
Ας πάμε όμως και στα δικά μας… Όπως σας είπα και στην αρχή λοιπόν, αυτή η συνταγή είναι “από τα χρωστούμενα”. Από αυτές τις ιδέες που συνήθως σας παρουσιάζω σε κάποιο πάρτυ, χωρίς όμως να σας δίνω τη συνταγή, λέω ότι σας τη χρωστάω, και μετά… μην την είδατε… Αυτήν ειδικά τη χρωστάω, όχι από το φετινό, αλλά από το περσινό πάρτυ του Γιώργου, το πάρτυ με τους σούπερ ήρωες. Το είχα πολύ κρίμα τόσο καιρό που δεν σας την είχα δείξει, κυρίως γιατί ήταν μία συνταγή που μου ζητήσατε πολύ. Και δικαίως. Γιατί είναι πανεύκολη. Γιατί έχει βασικά 2 μόνο υλικά. Γιατί είναι ιδανική για μια βραδιά με φίλους, ή για ένα πάρτυ. Και γιατί είναι πίτσα. Με τυρί. Πολύ. Λιωμένο. Τυρί. Ε, τι άλλο θέλετε. Cheese bombs. Το λέει και το όνομά τους.
Η συνταγή πανεύκολη. Ανοίγω πακέτο ζύμης, κόβω σε κομμάτια, κόβω και το τυρί σε κομμάτια, τυλίγω κομμάτι τυριού με κομμάτι ζύμης, ψήνω, και μπουμ, έτοιμη η τυρο-βόμβα… Αλείφω με αρωματισμένο βουτυράκι, σερβίρω ζεστά-ζεστά με την αγαπημένη μου σάλτσα ντομάτας, και ξανά – μπουμ… έκρηξη τυρένιας απόλαυσης. Τώρα, αν θέλετε παραλλαγές, μπορούμε να μιλάμε για μέρες. Αν για παράδειγμα είστε πιο προκομένοι από μένα (προφανώς και είστε), μπορείτε να φτιάξετε τη δική σας ζύμη πίτσας (μπορείτε να φτιάξετε και τη δική μου ζύμη πίτσας…). Μπορείτε να γεμίσετε τις βόμβες σας και με κάποιο αλλαντικό εκτός του τυριού (βάλτε pepperoni, αχ, ναι, βάλτε pepperoni…). Μπορείτε να τα συνοδεύσετε με κάποιο αγαπημένο σας pesto αντί για σάλτσα ντομάτας. Μπορείτε να κάνετε και κάτι άλλο, αλλά αυτό, σας παρακαλώ, μην πείτε ότι σας το πρότεινα εγώ, γιατί είναι μεγάλη αμαρτία… Μπορείτε, αντί να τα ψήσετε, να τα τηγανίσετε. Γίνονται ακόμα πιο γρήγορα, και μοιάζουν σε γεύση με γεμιστούς τυρένιους λουκουμάδες (ναι, εντάξει, τι θέλετε, το έχω δοκιμάσει…).
Εντάξει, νομίζω ότι η συγκεκριμένη συνταγή δε θέλει περισσότερο promotion. Μιλάει από μόνη της, οπότε θα σταματήσω κάπου εδώ. Δεν θέλω να σας βασανίζω άλλο… Απλώς, να… ξέρω… Στα απογευματινά ψώνια της εβδομάδας που θα κάνετε, θα περάσετε μια βόλτα από το ψυγείο του σούπερ μάρκετ. Ένα πακετάκι ζύμη πίτσας. Και ένα κομμάτι mozzarella. Και το βράδυ, μαζί με την αγαπημένη σας σειρά, θα απολαύσετε και ένα πανεύκολο, λαχταριστό μεζεδάκι… Εσείς, όχι εγώ… (χμμμ)
Καλή χρονιά και καλή εβδομάδα!
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 16
- 1 μικρή συσκευασία φυγείου έτοιμη ζύμη για πίτσα
- 200 γραμ. τυρί mozzarella
- 50 γραμ. βούτυρο
- ½ κ.γ. αλάτι
- ½ κ.γ. σκόρδο σε σκόνη
- ½ κ.γ. ρίγανη
- σάλτσα ντομάτας
- Ανοίγουμε σε φύλλο τη ζύμη της πίτσας και την κόβουμε σε 16 ίσα κομμάτια.
- Κόβουμε τη mozzarella σε 16 κυβάκια.
- Τυλίγουμε το κάθε κομμάτι τυριού με ένα κομμάτι φύλλου ζύμης και σχηματίζουμε με το χέρι μας μπαλλάκια.
- Στρώνουμε σε μία φόρμα του κέικ με τρύπα στη μέση λαδόκολλα και τοποθετούμε γύρω γύρω τα μπαλλάκια, αφήνοντας μία μικρή απόσταση μεταξύ τους, καθώς θα φουσκώσουν ελαφρώς με το ψήσιμο.
- Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 190 βαθμούς για 12-14 λεπτά.
- Εντωμεταξύ λιώνουμε το βούτυρο και προσθέτουμε σε αυτό το αλάτι, το σκόρδο και τη ρίγανη.
- Μόλις βγουν τα cheese bombs από το φούρνο τα αλείφουμε με το αρωματισμένο βούτυρο.
- Τα αφαιρούμε από τη φόρμα, μαζί με τη λαδόκολλα και τα τοποθετούμε σε ένα μεγάλο πιάτο.
- Γεμίζουμε ένα μπωλάκι με την αγαπημένη μας σάλτσα ντομάτας και το τοποθετούμε στο κέντρο.
- Σερβίρουμε ζεστά.
16 Comments
Φαίνονται υπέροχα και σίγουρα είναι πανεύκολα. Να εισαι καλά να χαίρεσαι την οικογένεια σου και με το καλό το νέο μέλος της οικογένειας σας.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Η φωτό με έκανε να ανοίξω κατευθείαν το ποστ και να νιώσω σαν..τον σκύλο του Παβλόφ! 🙂
όσο για τα νέα σου, ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ (και εννοείται “ξανακάνουμε το σταυρό μας, χτυπάμε ξύλο, φτυνόμαστε, κάνουμε και μια στροφή γύρω από τον εαυτό μας και συνεχίζουμε”.. δεν τα πιστεύω αλλά και γω τα ίδια κάνω όταν είμαι σε τέτοια φάση! άστα!
Χαχαχαχα, ευχαριστώ πολύ που συμμερίζεσαι και στηρίζεις τις προληπτικές μου τρέλες!
Με το καλό σου εύχομαι από καρδιάς. Την εποχή που εγώ γέννησα δεν υπήρχαν τα μέσα για προγνωστικά στο γιο μου τουλάχιστον, στην κόρη μου θέλησε ο γιατρός να με ενημερώσει στον τελευταίο μήνα και αρνήθηκα να το μάθω. Νομίζω ότι αυτή η στιγμή που θα το μάθεις στη διαδικασία της γέννας είναι η καλύτερη.
Ευχαριστώ πολύ Ξανθή μου! Κι εγώ έτσι λέω σε όλους! Ότι σιγουρα θα είναι πιο όμορφο όταν με το καλό το μάθουμε εκείνη την ώρα!
Μας έλειψαν οι συνταγές σου!!! Όλα με το καλό (και με το δεξί!!!) 🙂 χιχι!
Ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου!!!
Με το καλό σου έυχομαι. Να έχεις ένα γερό και ευτυχισμένο μωράκι. Φιλιά πολλά 🙂
Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!!!
Περιττό να σου πω πως το έχω στα υπόψιν από την πρωτη στιγμή που το είδα 😉
Τέλειο!!! Μάλλον θα χρειασθεί και δεύτερο γιατι το ένα θα το φάω μόνη μου ..χεχε..
Χρύσα μου εύχομαι με το καλό. Να είσαστε καλά. Πότε έφτασε ο καιρος κι είσαι ετοιμη να γεννησεις!! Δεν πειράζει που δεν μάθατε το φύλο… Καλά έκανες. Το μόνο που μετράει είναι να είναι καλά το μωρό κι εσύ.
Αντε η χρονιά μπαίνει γεμάτη δώρα. Μόνο χαρές εύχομαι λοιπόν και πολλά πολλά δώρα 😉
Φιλιά πολλά
Ευχαριστώ πολύ Μάριον! Ναι, η χρονιά μας φέρνει δώρα! Να είμαστε καλά να τα καλοδεχτουμε!
Καλώς το κορίτσι μας με τα ωραία νέα και τη λαχταριστή πρόταση!
Πραγματικά περνάει ο καιρός όμως 🙂
Τι λέει ο μικρούλης σας; Πώς του φαίνεται η φουσκωμένη κοιλίτσα της μαμάς;
Λοιπόν, έχω προαίσθημα ότι θα είναι κορίτσι 🙂
Οι τυρένιες βόμβες σου με ξεσήκωσαν όπως καταλαβαίνεις! Τις σκέφτομαι μαζί με ταινία και μπυρίτσα!
Σε φιλώ
Ο μικρός δείχνει ενθουσιασμένος και ανυπομονεί… Να δούμε βέβαια στην πράξη πώς θα το πάρει…
Κορίτσι λες ε; Χμμ, θα δείξει!
με το καλο το μωράκι!!! για αγορακι σε κοβω αμα εχεις λιγουρες στα τυρια!! 😉 οσο για το πιατο, σκετη μπομπα ! απιθανο για παρτυ και βραδυα με ταινια! ευκολη συνταγη κ σιγουρα νοστιμη!!
Ευχαριστώ πολύ! Βέβαια ντολμαδακι μου να σου πω ότι εγώ ως γνωστό λιγούρες στα τυριά έχω πάντα!!! Θα δείξει!