Το προηγούμενο σαββατοκύριακο, όχι αυτό που μας πέρασε, είχα μεγάλες φιλοδοξίες. Είχα αποφασίσει ότι θα επέστρεφα στην παλιά ρουτίνα (με την καλή έννοια) του blogging, και θα ετοίμαζα, θα φωτογράφιζα και θα ανέβαζα, όχι μία, αλλά δύο συνταγές. Όσο τις είδατε εσείς, άλλο τόσο τις είδα κι εγώ. Τις ετοίμασα τις συνταγές. Τις φωτογράφισα κιόλας. Αλλά δεν ανέβηκαν ποτέ. Μη ρωτάτε γιατί, έχω ήδη ξεχάσει τι ήταν εκείνο που για άλλη μια φορά με έβγαλε εκτός προγραμματισμού. Η μία από τις δύο συνταγές πάντως ήταν αυτή η τόσο εύκολη τάρτα.
Ζεστή και χειμωνιάτικη, έπεσε ακριβώς πάνω στην αλλαγή του καιρού. Απλή και πανεύκολη, τόσο εύκολη, που με λίγη βοήθεια στο κόψιμο και σε καναδυό λεπτομέρειες, μπορεί να τη φτιάξει κι ένα μικρό παιδί. Για την ακρίβεια, τη συγκεκριμένη τάρτα την έφτιαξε όντως ένα μικρό παιδί. Γελάω πάρα πολύ μαζί του όταν με παίρνει χαμπάρι που χώνομαι στην κουζίνα και έρχεται όλο περιέργεια να δει “τι θα φτιάξεις μαμά;”. Και μόλις κάτι του φανεί ενδιαφέρον, φεύγει σφαίρα να φέρει το σκαλοπατάκι του, πλένει χέρια, σηκώνει μανίκια και, μην τυχόν ξεκινήσεις χωρίς εκείνον, μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Αυτή τη φορά, με πέτυχε την ώρα που είχα σχεδόν έτοιμη τη βάση της τάρτας, έμενε μόνο να την τρυπήσω, πριν να αρχίσω να ετοιμάζω τη γέμιση. Την κατάλληλη στιγμή δηλαδή. Άρπαξε πιρούνι και άρχισε να τρυπάει. Όταν ήρθε η ώρα να κόψουμε τα μήλα και τα αχλάδια ήταν ανένδοτος. Θα έκοβε κι εκείνος με το δικό του παιδικό μαχαιράκι. Έτσι είσαι; Πήρα κι εγώ ένα μικρό ξύλο κοπής, του το έδωσα, του καθάρισα και ένα μήλο, το έκοψα στα τέσσερα και του το έδωσα κι αυτό. Κι επειδή φυσικά δεν είχα την προσδοκία, ούτε και την απαίτηση να κόψει ομοιόμορφες φετούλες, συμφωνήσαμε ότι τα δικά μου κομμάτια θα τα βάλουμε στο γλυκό, και τα δικά του θα τα φάμε. Κι έτσι, από το πουθενά, και χωρίς κανέναν κόπο, το παιδάκι το τσάκισε το μηλαράκι, χωρίς να ιδρώσει καθόλου η μανούλα. Βλέπετε την ομορφιά του να μαγειρεύεις μαζί με τα παιδιά; Φυσικά στη συνέχεια άλειψε τη μαρμελάδα, έβαλε και τις φετούλες στη σειρά, άλειψε και το αβγό, όλα τα έκανε.
Η μεγαλύτερη πλάκα ήρθε βέβαια αργότερα, όταν, αφού βγάλαμε την τάρτα από το φούρνο και την αφήσαμε να κρυώσει και λίγο, ήρθε η ώρα της φωτογράφησης. Την οποία φωτογράφηση βέβαια, όπως και κάθε άλλη που γίνεται κάποια ώρα που βρίσκεται στο σπίτι (στο 99% των περιπτώσεων δηλαδή), για να την ξεκινήσω είχα πρώτα εξασφαλίσει ότι είχα εύκαιρο τον βοηθό φωτογράφου. Όπου βοηθός φωτογράφου είναι φυσικά ο μπαμπάς του σπιτιού, ο οποίος έχει ως βασικό καθήκον να κρατά απασχολημένο το Γιώργο, και κατά καιρούς να κρατάει πιρούνια, κουτάλια, και ό,τι άλλο απαιτεί η σκηνοθεσία, προκειμένου να πετύχει το concept της κίνησης μέσα στο πλάνο.
Αυτή τη φορά όμως ο βοηθός απέτυχε στο βασικό του καθήκον, και καταλήξαμε να κάνουμε μία φωτογράφηση σε extreme συνθήκες, με τα πινέλα, τα μήλα και τα αχλάδια να φεύγουν πού και πού από τη θέση τους (μη σου πω και όλο το σκηνικό μαζί), τα “μηηηη” να είναι σχεδόν το μόνο που ακουγόταν συνεχώς, και το Γιώργο να μαλώνει το βοηθό φωτογράφου, όταν δεν εκτελούσε σωστά το δευτερεύον του καθήκον, να πασπαλίσει όμορφα δηλαδή, την τάρτα με άχνη ζάχαρη…
Συνειδητοποίησα επίσης ότι το παιδί μου νομίζει ότι τα φαγητά και τα γλυκά μας, πάντα μα πάντα, πρώτα τα φωτογραφίζουμε και μετά τα τρώμε. Δεν το είχα καταλάβει μέχρι που με ρώτησε γιατί δεν φωτογραφήσαμε τα μπιφτέκια με πατάτες στο φούρνο που φάγαμε μια μέρα…
Με μια εβδομάδα καθυστέρηση λοιπόν, ορίστε μια πανεύκολη ιδέα για ένα νόστιμο χειμωνιάτικο γλυκό, μια εύκολη τάρτα που αναδεικνύει τα αγαπημένα εποχιακά φρούτα, τα μήλα και τα αχλάδια.
Και ας ελπίσουμε, ότι αυτή την εβδομάδα, που οι φιλοδοξίες μου δεν είναι μεγάλες, να βρω το χρόνο και το κουράγιο να επιστρέψω στις παλιές συνήθειες και να τα ξαναπούμε την Πέμπτη με το τόσο μα τόσο λατρεμένο φαγητό που ετοίμασα. Όχι τίποτα, έχω και όμορφα νέα να σας πω…
Καλή και γλυκιά εβδομάδα!
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 8
- 1 φύλλο σφολιάτας
- 3 μήλα μέτριου μεγέθους ή 2 μεγάλα
- 2 αχλάδια
- 3 κ.σ. άλειμμα μήλου ή αχλαδιού (apple ή pear butter - βλ. σημείωση στο τέλος)
- 2 κ.σ. λιωμένο βούτυρο
- 3 κ.σ. μαλακή καστανή ζάχαρη (light brown sugar)
- 2 κ.σ. μαρμελάδα βερίκοκο ή ροδάκινο
- 1 αβγό
- ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα
- Απλώνουμε το φύλλο της σφολιάτας πάνω σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα.
- Κόβουμε λωρίδες πάχους 2 εκατοστών περίπου και από τις 4 πλευρές, και τις αφήνουμε στην άκρη.
- Χτυπάμε το αβγό σε ένα μπωλάκι και, χρησιμοποιώντας ένα πινέλο, το απλώνουμε γύρω γύρω στη σφολιάτα. Αφήνουμε στην άκρη το αβγό που περισσεύει.
- Παίρνουμε προσεκτικά τις λωρίδες σφολιάτας που κόψαμε και τις τοποθετούμε στις τέσσερις πλευρές του φύλλου, εκεί που απλώσαμε το αβγό, φτιάχνοντας ένα πλαίσιο.
- Χρησιμοποιώντας ένα πιρούνι, τρυπάμε σε διάφορα σημεία το φύλλο (όχι στο πλαίσιο) και τοποθετούμε το ταψί στο ψυγείο για 30 λεπτά.
- Καθαρίζουμε τα μήλα και τα αχλάδια και τα κόβουμε σε πολύ λεπτές φετούλες.
- Βγάζουμε τη σφολιάτα από το ψυγείο, και απλώνουμε στην επιφάνειά της (όχι στο πλαίσιο) το άλειμμα μήλου ή αχλαδιού.
- Τοποθετούμε τα μήλα και τα αχλάδια σε σειρές. Η κάθε σειρά να επικαλύπτει ελαφρώς την προηγούμενη.
- Απλώνουμε το λιωμένο βούτυρο πάνω από τα μήλα και τα αχλάδια, και ρίχνουμε από πάνω ομοιόμορφα την μαλακή καστανή ζάχαρη.
- Αλείφουμε με το αβγό που περίσσεψε το πλαίσιο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 20 λεπτά.
- Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 180 και συνεχίζουμε το ψήσιμο για άλλα 20-25 λεπτά, μέχρι να χρυσίσει η σφολιάτα.
- Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι σε χαμηλή φωτιά τη μαρμελάδα μαζί με 1 κ.σ. νερό και ζεσταίνουμε μέχρι να αραιώσει λίγο.
- Μόλις βγάλουμε το ταψί από το φούρνο αλείφουμε την αραιωμένη μαρμελάδα πάνω από τα μήλα και τα αχλάδια.
- Σερβίρουμε ιδανικά με μία μπάλα παγωτό κρέμα.
Σημείωση: Στη βάση της τάρτας χρησιμοποίησα αυτό το pear butter.
Προσαρμογή συνταγής από εδώ.
4 Comments
αυτες οι φωτογραφιες σου ειναι ξελιγωτικες!! Ο βοηθος είναι σιγουρα αξιολατρευτος και η ταρτα σιγουρα πεντανοστιμη!! καλημερα Χρυσα μου!! φιλια
Νομίζω ότι πλέον έχω σταματήσει να προσπαθώ να καταλάβω για ποιο λόγο βγαίνω εκτός προγράμματος και απλά το δέχομαι ως γεγονός 🙂
Επίσης και στο δικό μας σπίτι επικρατεί η άποψη ότι πρώτα φωτογραφίζουμε και μετά τρώμε.
Ωραία και εύκολη η τάρτα σου και μου αρέσει πολύ το χρώμα που έχει αποκτήσει η σφολιάτα. Δείχνει πολύ πολύ λαχταριστή 🙂
Και πως μου αρέσει αυτό το moody concept φωτογράφισης!
Σε φιλώ
υπεροχηηηηηη!! ,μ αρεσει το σκοτεινο τωνφωτο ατμοσφαιρικο! χαχαχα νομιζω για ολους τους φουντο μπλογκρες ισχυει το πρωτα φωτο κ μετα τρωμε! πανευκολη η ταρτα παντως
Πολύ ομορφη!