Υπάρχει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην μαγειρική μας παράδοση, που αναφέρεται στην ποντιακή κουζίνα. Μεγάλο κεφάλαιο, με γεύσεις πλούσιες, υλικά με έντονες νότες, μία κουζίνα που τη χαρακτηρίζω “σοβαρή”. Μέσα λοιπόν σε αυτό το κεφάλαιο, είναι γραμμένη μια συνταγή με γράμματα μεγάλα, έντονα, μια συνταγή που κάθε σπίτι που έχει οποιαδήποτε σχέση με τον Πόντο, έχει μια μαγείρισσα που την παίζει στα δάχτυλα. Φυσικά και μιλάω για τα πιροσκί.
Στο δικό μας σπίτι, η Πόντια γιαγιά, η μητέρα του πατέρα μου, φρόντισε να μάθει στη νύφη της τα μυστικά των καλών πιροσκί, κι εκείνη, καλή μαθήτρια καθώς ήταν, φρόντισε να εξελίξει την τεχνική της, να τελειοποιήσει τις αναλογίες των υλικών, και να καταφέρει, όχι μόνο να κάνει τα πιροσκί το νούμερο ένα μεζεδάκι στα περισσότερα πάρτυ που θυμάμαι από παιδί, αλλά και να κάνει όλη τη διαδικασία να φαίνεται παιχνιδάκι. Στα δικά μου μάτια βέβαια τότε, οποιαδήποτε συνταγή συμπεριελάμβανε ζυμάρια που τηγανίζονται σε καυτό λάδι μπορεί να φαινόταν extreme sport, αλλά χρειάστηκε μερικές φορές μόνο να καθήσω μαζί της και να τη βοηθήσω, ώστε να καταλάβω ότι τελικά το μόνο που χρειάζεται η αγαπημένη μου αυτή συνταγή είναι λίγη αφοσίωση την ώρα της προετοιμασίας και του τηγανίσματος, και ένας απλός συντονισμός κινήσεων.
Είναι βέβαια και το κίνητρο. Όταν η γεύση τους είναι χαραγμένη τόσο βαθιά στη μνήμη σου, που θέλεις να αναπαράγεις όλα εκείνα τα πάρτυ, όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα τσιμπούσια που περιελάμβαναν τον εκλεκτό αυτό μεζέ, δεν μπορείς παρά να ξεπεράσεις τον έμφυτο φόβο σου για το τηγάνι, και να βάλεις μπρος. Κι όταν βάλεις μπρος, δε σταματάς με τίποτα. Και πλάθεις πιροσκί, και τηγανίζεις πιροσκί, και πλάθεις, και τηγανίζεις, και στο τέλος, ω, στο τέλος, απολαμβάνεις αυτό το πραγματικό μικρό αριστούργημα που γεμίζει το στόμα σου και ξυπνάει και πάλι τις αναμνήσεις σου.
Κι έτσι όπως βγαίνουν καυτά από το τηγάνι, και όλοι όσοι είναι γύρω τρέχουν να αρπάξουν από ένα, γιατί τους πήρε η μυρωδιά, κι ας ξέρουν ότι θα κάψουν δάχτυλα, χείλια, γλώσσες, σκέφτεσαι ότι, εκτός από αγαπημένο σνακ των παιδικών σου χρόνων, αποτελούν και έναν πρώτης τάξεως μεζέ για μπύρα. Και με την ελαφριά υπόξινη γεύση τους εξαιτίας της μαγιάς και κυριώς του γιαουρτιού, θέλουν μια μπύρα με γεμάτο σώμα, πλούσια, φρουτώδη, με δυνατό γευστικό χαρακτήρα. Ανοίγεις λοιπόν από μία παγωμένη ΑΛΦΑ Weiss για τον καθένα, γεμίζεις το ποτήρι κατά τα 3/4, κουνάς το μπουκάλι για να ανακατευτεί η μαγιά, αδειάζεις γρήγορα την υπόλοιπη, και η απόλαυση γίνεται αυτόματα απολαυστικότερη. Χμμμ, καυτό πιροσκί στο ένα χέρι, παγωμένη ΑΛΦΑ Weiss στο άλλο… Όχι, πραγματικά, δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάτι καλύτερο αυτή τη στιγμή…
Αν κι εσύ αγαπάς αυτά τα αφράτα, γεμιστά λουκουμαδάκια, είτε έχεις ρίζες από τον Πόντο, είτε όχι, μην κάνεις το λάθος και τα φοβηθείς, όπως για χρόνια τα φοβόμουν εγώ… Και μην σκεφτείς “ωχ μωρέ, ποιος να κάθεται να τηγανίζει τώρα, ας τα πάρουμε έτοιμα”, στο λέω από τώρα, δεν συγκρίνεται το σπιτικό πιροσκί, καυτό, κατευθείαν από το τηγάνι… Μη στερήσεις από τον εαυτό σου, την οικογένειά σου ή την παρέα σου από αυτή την απόλαυση… Τα πιροσκί δε θέλουν φόβο, τα πιροσκί δε θέλουν βαρεμάρα. Τα πιροσκί θέλουν μπύρα και καλή παρέα.
Σε φιλώ.
Χρόνος προετοιμασίας:
Χρόνος μαγείρεματος:
Συνολικός χρόνος:
Μερίδες: 30
- 600 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (αναλόγως τη μάρκα, μπορεί να χρειαστεί και λίγο παραπάνω)
- 1 κύβο νωπή μαγιά
- 100 γραμ. γιαούρτι παραδοσιακό (αυτό με την πέτσα-δεν χρησιμοποιούμε την πέτσα)
- 100 ml νερό χλιαρό
- 1 κ.γ. αλάτι
- 1 κ.γ. ζάχαρη
- 200 γραμ. τυρί φέτα
- 2 αβγά
- 1 κ.σ. τριμμένη φρυγανιά
- πιπέρι
- επιπλέον αλεύρι για το άνοιγμα
- 250 ml σπορέλαιο για το τηγάνισμα
- Σε ένα μικρό μπωλ ρίχνουμε το νερό, τη μαγιά και τη ζάχαρη, και ανακατεύουμε να διαλυθεί η μαγιά.
- Σε ένα μεγάλο μπωλ ρίχνουμε το αλεύρι, το γιαούρτι, το νερό με τη διαλυμένη μαγιά και το αλάτι.
- Ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι, και, μόλις ανακατευτούν τα υλικά, αρχίζουμε να ζυμώνουμε με τα χέρια.
- Ζυμώνουμε για τουλάχιστον 5 λεπτά, μέχρι να έχουμε μία μαλακή, ελαστική ζύμη, η οποία κολλάει ελαφρώς (όχι πολύ) στα χέρια. Αν χρειαστεί, ρίχνουμε λίγο επιπλέον αλεύρι.
- Σκεπάζουμε το μπωλ με μία καθαρή πετσέτα και αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει.
- Στο μεταξύ, ετοιμάζουμε τη γέμιση. Διαλύουμε τη φέτα με ένα πιρούνι μέσα σε ένα μπωλ.
- Προσθέτουμε τα αβγά, τη φρυγανιά και το πιπέρι και ανακατεύουμε καλά.
- Όταν η ζύμη φουσκώσει αρκετά (για περίπου 20 λεπτά), βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί, σε μέτρια φωτιά, και ξεκινάμε να πλάθουμε και να γεμίζουμε τα πιροσκί.
- Παίρνουμε με το χέρι μας λίγη ζύμη (περίπου όσο η χούφτα μας) και γεμίζουμε με 1 κ.γ. από το μείγμα της φέτας. Φροντίζουμε να αλευρώνουμε τα χέρια μας, για να μην κολλάει η ζύμη.
- Κλείνουμε καλά, σχηματίζοντας μακρόστενα πιτάκια.
- Μόλις ετοιμάζουμε 4-5 πιροσκί, τα τηγανίζουμε. Δεν ετοιμάζουμε πρώτα όλα τα πιροσκί και μετά τηγανίζουμε, γιατί όσο κάθονται, συνεχίζουν να φουσκώνουν, και ανοίγουν.
- Μόλις αρχίσουμε να τηγανίζουμε, χαμηλώνουμε κι άλλο τη φωτιά (σε κλίμακα 1-9, διατηρούμε τη φωτιά περίπου στο 3). Χρησιμοποιώντας 2 πιρούνια, γυρνάμε τα πιροσκί μέσα στη φωτιά, και τα προσέχουμε γιατί αρπάζουν γρήγορα.
- Τηγανίζουμε το κάθε πιροσκί περίπου 1-2 λεπτά, προσέχοντας να διατηρούμε τη φωτιά σταθερή. Αν παρατηρήσουμε ότι τα καίει πιο γρήγορα, χαμηλώνουμε κι άλλο τη φωτιά.
- Συνεχίζουμε πλάθοντας και τηγανίζοντας με τον ίδιο τρόπο.
- Αφήνουμε τα έτοιμα πιροσκί σε πιάτο που έχουμε καλύψει με απορροφητικό χαρτί.
- Σερβίρουμε ζεστά ή χλιαρά.
1 Comment
ποπο βρε κοπελιά, μου ανοίγεις την όρεξη πρωί πρωί!