Ζύμες, Ιδέες για μπουφέ, Ορεκτικά/Συνοδευτικά, Συνταγές

Τυροπιτάκια κουρού

2 Οκτωβρίου 2014
Μέσα στο μυαλό μου εδώ και μέρες παίζει συνεχώς αυτό.
Και μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε τον Harvey. Αν δεν έχετε δει Suits, δείτε το τώρα.
Ο Harvey ξέρει πάντα τι λέει.
Ο Harvey έχει πάντα δίκιο.
Κι εγώ αποφάσισα να τον ακούσω το Harvey.
Τώρα θα μου πείτε, πού κολλάει ο Harvey με τα τυροπιτάκια της γιαγιάς σου; Θα σας απαντήσω λοιπόν ότι 1ον, ο Harvey κολλάει παντού, και 2ον, όταν πρέπει να «ξεκολλήσεις», να «ξαναπάρεις μπρος», να «restart and reboot yourself» (όπως λέει σ’ αυτό ο πιο μεγάλος αγαπημένος μου απ΄ όλους), ξεκινάς από τα βασικά. Για τον καθένα, τα βασικά είναι διαφορετικά. Και ναι, για μένα, το πιο βασικό από τα βασικά είναι τα τυροπιτάκια κουρού.

 

Η πρώτη μαγειρική ανάμνηση που έχω είναι αυτά τα τυροπιτάκια. Η γιαγιά Σύλβα, που κρατούσε τα εγγόνια της όσο η μαμά Ερατώ δούλευε, με έβαλε πολύ μικρή στην κουζίνα, και το έκανε με τον πιο ωραίο και παιχνιδιάρικο τρόπο. Με αυτά τα τυροπιτάκια. Μαζί ζυμώναμε, μαζί ανοίγαμε το φύλλο. Και μετά, ερχόταν η αγαπημένη μου ώρα. Η δική μου, αποκλειστική ευθύνη ήταν να κόψω τους κύκλους από το ζυμάρι, χρησιμοποιώντας ένα ποτήρι. Το έβρισκα τόσο διασκεδαστικό, δεν άφηνα κανέναν άλλο να το κάνει! Και μετά, παίρναμε από ένα κουταλάκι και τοποθετούσαμε μια γενναία ποσότητα γέμισης στη μέση. Διπλώναμε, (μετά η γιαγιά σίγουρα διόρθωνε κρυφά το τσαπατσούλικο δίπλωμα που έκαναν τα μικρά χεράκια), αλείφαμε με το πινέλο τον κρόκο πάνω στα τυροπιτάκια, τα βάζαμε στο φούρνο και περιμέναμε. Με θυμάμαι να τα περιμένω καθισμένη μπροστά στο φούρνο. Μην τυχόν και ξεφύγουν. Και μετά, φυσικά, φουσκωμένη από περηφάνια, έδινα σε όλους στο σπίτι να δοκιμάσουν τα «τυροπιτάκια
που έφτιαξα», και όλοι έδειχναν έναν ενθουσιασμό, όπως στις εκπομπές μαγειρικής, που στο τέλος όλοι δοκιμάζουν και πάντα όλα είναι φανταστικά, υπέροχα, καταπληκτικά και μμμμμμμμμμμ (που πολλές φορές πολύ αμφιβάλω ότι το εννοούν – να τα λέμε αυτά.)!

Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να τα ξανακάνω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, ενώ ξέρω και πόσο εύκολα είναι, και πόσο νόστιμα είναι, δεν τα φτιάχνω συχνά. Όχι πια. Τώρα το αποφάσισα πραγματικά. Θα τα φτιάχνω συνέχεια. Με μπόλικη γέμιση, όπως η γιαγιά, με πρόβειο γιαουρτάκι στη ζύμη, όπως η γιαγιά, και με το πιο χρήσιμο tip της γιαγιάς: Σε οποιαδήποτε γέμιση με τυριά, βάζουμε πάντα λίγο ρεγκάτο. Λιώνει ιδανικά και “δένει” τα υπόλοιπα υλικά.

Restart λοιπόν. Γιατί όλους μας πιάνει καμιά φορά η αναβλητικότητα, η άρνηση για οτιδήποτε, η αίσθηση ότι τίποτα δεν κάνουμε σωστά (ειδικά τα κυκλοθυμικά Καρκινάκια όπως του λόγου μου). Αρκεί να έχουμε και κάποιον να μας δώσει ένα φιλί και να μας σπρώξει στη σωστή κατεύθυνση.
Reboot. Παίρνουμε βαθιά ανάσα, χαρτί και μολύβι και σημειώνουμε όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε για να μας πάνε παρακάτω. Ψέμματα. Όχι μολύβι. Στυλό για να μη σβήνει.
Ακολουθούμε την οδηγία του Harvey (όπως και να τη μεταφράσω στα ελληνικά θα χάσει, γι’αυτό δεν την ακουμπάω καν) και γυρνάμε στη βάση. Και μετά ψήνουμε τα πιο νόστιμα τυροπιτάκια και επιστρέφουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς!

Η συνταγή για 24-25 τυροπιτάκια

250 γραμ. βούτυρο ή μαργαρίνη
2 αβγά + 1 κρόκο για το άλειμμα
1 μικρό κεσεδάκι γιαούρτι πρόβειο παραδοσιακό (αυτό με την πέτσα, αλλά μη βάλετε την πέτσα)
450 γραμ. αλεύρι
1 κ.γ. baking powder
1/2 κ.γ. αλάτι

Για τη γέμιση

200 γραμ. τυρί φέτα
100 γραμ. τυρί ρεγκάτο τριμμένο
1 αβγό
αλάτι, πιπέρι

Λιώνουμε το βούτυρο ή τη μαργαρίνη, το αφήνουμε να κρυώσει και το βάζουμε σε ένα μεγάλο μπωλ. Προσθέτουμε το γιαούρτι και τα 2 αβγά και ανακατεύουμε καλά με έναν αβγοδάρτη ή με το μίξερ. Ρίχνουμε το baking powder, το αλάτι, ανακατεύουμε και αφήνουμε τον αβγοδάρτη στην άκρη. Ρίχνουμε λίγο λίγο το αλεύρι και ζυμώνουμε με το χέρι. Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μία ζύμη μαλακή, αλλά να μην κολλάει στα χέρια ή στα τοιχώματα. Βάζουμε το μπωλ με τη ζύμη στο ψυγείο για περίπου μισή ώρα.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση θρυμματίζοντας τη φέτα με τα χέρια ή με ένα πιρούνι. Τη βάζουμε σε ένα μπωλ και προσθέτουμε το τριμμένο ρεγκάτο, το αβγό, και το αλατοπίπερο. Ανακατεύουμε και αφήνουμε στην άκρη.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την ανοίγουμε σε φύλλο πάχους μισού εκατοστού περίπου, πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια. Παίρνουμε ένα ποτήρι ή ένα στρόγγυλο κουπ-πατ και κόβουμε κύκλους διαμέτρου περίπου 10-11 εκατοστών. Τοποθετούμε στη μέση κάθε κύκλου ένα γεμάτο κουταλάκι του γλυκού γέμιση και διπλώνουμε κλείνοντας καλά τις άκρες. Βάζουμε τα τυροπιτάκια σε ένα ταψί. Σε ένα μικρό μπωλάκι ανακατεύουμε τον ένα κρόκο με μία κουταλιά νερό. Παίρνουμε ένα πινέλο και αλείφουμε την επιφάνεια από τα τυροπιτάκια, Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 250 βαθμούς, για περίπου 20 λεπτά, ή μέχρι να ροδίσει η επιφάνειά τους.

 

You Might Also Like

37 Comments

  • Reply Ελπίδα 2 Οκτωβρίου 2014 at 07:21

    Λατρευω το Harvey και ναι έχει πάντα δικιο!! Τα τυροπιτάκια απαίχτα!! Κι εμεις τα αγαπάμε!! Θα δοκιμαστουν πάραυτα!! πολλα φιλια και καλό μηνα Χρυσα μου!!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 19:53

      Κι εσύ κορίτσι του Harvey Ελπίδα μου! Τι καλά που με καταλαβαίνεις!
      Τα τυροπιτάκια είναι σιγουράκι, σε ολους αρέσουν πάντα!
      Καλό μήνα!

  • Reply Dimitra Decorasylum 2 Οκτωβρίου 2014 at 07:31

    Αυτές είναι αναμνήσεις ζωής Χρύσα!!!! Πως αλλιώς θα μπορούσες να έγραφες μία τόσο συναισθηματική ανάρτηση για τυροπιτάκια;; Και ποιο σπίτι δεν μοσχομύριζε όταν ήμασταν μικρά από τέτοια αρώματα και καιγόμασταν καθώς θέλαμε να τα δοκιμάσουμε με το που έβγαιναν από τον φούρνο!!!
    Πολλές καλημέρες 🙂

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 19:52

      Αναμνήσεις ζωής που ξεπηδούν εκεί που δεν το περιμένεις!
      Όλοι καίγονται πάντα προκειμένου να τα δοκιμάσουν μόλις βγουν από το φούρνο!
      Φιλιά Δημητρούλα!

  • Reply Χρυσαυγή 2 Οκτωβρίου 2014 at 07:41

    Αχ, βρε Χρύσα… Ξελιγώθηκα διαβάζοντας τον πρόλογό σου.
    Εκανες πάλι το γευστικό σου θαύμα. Σταθερή αξία τα τυροπιτάκια. Ακλόνητη.
    Θα κρατήσω το tip της γιαγιάς για το ρεγκάτο. Δεν το είχα σκεφτεί και κατανοώ την χρησιμότητά του. Είναι γλυκό και ωραίο τυρί.

    Σε καλημερίζω γλυκά!!!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 19:56

      Τα τυροπιτάκια κάνουν το θαύμα από μόνα τους…
      Σ'ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι…
      Το tip της γιαγιάς για το ρεγκάτο είναι must, και όχι μόνο για τις τυρο-γεμίσεις, σιγά-σιγά θα σας αποκαλύψω κι άλλες χρήσεις του!
      Φιλάκια!

  • Reply Notoula 2 Οκτωβρίου 2014 at 08:10

    Harvey! Harvey! Oh Harvey! Μου αρέσουν πολύ οι άντρες που έχουν πάντα δίκιο, που συνδυάζουν ένα ωραίο γραφείο με απίστευτη θέα, ένα τρομερό διαμέρισμα, το οποίο είναι πάντα τακτοποιημένο, που έχει ένα απίστευτο αριθμό κουστουμιών… Βέβαια, που συνδυάζονται όλα αυτά με τα τυροπιτάκια της γιαγιάς σου? Ποιος νοιάζεται? Η συνταγή σου καταγράφεται! Φιλιά

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 19:59

      … και που πετάνε τη μία έξυπνη ατάκα μετά την άλλη!
      Χαχαχαχα, δεν έχει σημασία αν συνδυάζονται Γιώτα, σημασία έχει ότι είναι πανεύκολα και πεντανόστιμα!
      Καλό βράδυ!

    • Reply Notoula 5 Οκτωβρίου 2014 at 17:11

      Και τα τρως βλέποντας Harvey!

  • Reply AgapameAnDolmas 2 Οκτωβρίου 2014 at 08:58

    τι αναμνησεις μου θυμησες!!! γιαγιαδες στην κουζινα με τα εγγονακια ειναι ολα τα λεφτα!! τον χαρβει δεν τον ξερω αλλα αν τρωει τα τυροπιτακια ενας λογος παραπανω να τον συμπαθησω 😛 η συνταγη αποθηκευεται και θα δοκιμαστει συντομα!!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:01

      Έχεις κι εσύ τέτοιες αναμνήσεις, ε; Ε τότε με καταλαβαίνεις!
      Δοκίμασε τα τυροπιτάκια, αλλά κυρίως τον Harvey!
      Ciao!

  • Reply kikitchen and the chef 2 Οκτωβρίου 2014 at 09:38

    Γεια σου Χρυσα!!
    Πολυ μου"αρεσες" σημερα, λες και απευθυνοσουν σε μενα,λες και ξερεις τι μου συμβαινει και μου εδωσες την συμβουλη σου η οποια μου αρεσε και θα την εφαρμοσω…restart.Tον Ηarvey δεν τον ξερω…ευκαιρια να τον μαθω..
    Τα τυροπιτακια σου θεικα,αχ σημερα τι παθατε ολες με την γιαγιακα σας(http://laxtaristessyntages.blogspot.gr )….θυμηθηκα τηνν δικια μου την καλη μου την γιαγιακα!!!!
    φιλακια πολλα!!!!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:03

      Κική μου, όλοι το παθαίνουμε, σημασία έχει να βρίσκουμε το κουμπί για να το ξεπερνάμε!
      Είδες πώς το πάθαμε σήμερα με τις γιαγιάδες;;; Επιστροφή στα βασικά!
      Φιλάκια!

  • Reply peps 2 Οκτωβρίου 2014 at 10:49

    ΤΥΡΟΠΙΤΑΚΙΑ ΚΟΥΡΟΥ FOREVER!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:04

      Τα είπες όλα.

  • Reply ΕΛΕΝΑ 2 Οκτωβρίου 2014 at 12:29

    Οσα χρόνια και να περάσουν, αυτά τα τυροπιτάκια θα είναι πάντα πολυαγαπημένα!
    Και για μένα τα συγκεκριμένα τυροπιτάκια κρύβουν αναμνήσεις, ήταν η πρώτη συνταγή που έφτιαξα ως μαθήτρια, όταν – ναι, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω – δεν ήξερα την τύφλα μου από μαγείρεμα, ούτε καν πως βράζουν μακαρόνια.
    Φιλάκια, καλό απόγευμα!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:08

      Μα γιατί να ντρέπεσαι, δεν καταλαβαίνω Έλενα!
      Ήξερες ήδη πολλά περισσότερα από όσα έμαθαν και σε μεγαλύτερη ηλικία τόσοι και τόσοι!
      Χαίρομαι που μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας!

  • Reply mookies 2 Οκτωβρίου 2014 at 16:40

    Restart λοιπόν με τον καλύτερο τρόπο. Mε την παραδοσιακή συνταγή της γιαγιάς για νόστιμα κουρού. Στην προτελευταία φώτο δείχνουν λαχταριστά και πολλά υποσχόμενα!
    Φιλιά

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:10

      Αν σκεφτείς ότι τα τσακίσαμε οικογενειακώς, μάλλον κρίνονται ως πετυχημένα!
      Χαίρομαι που συμφωνείς με τον τρόπο μου Μίνα 😉
      Φιλιά!

  • Reply - spoonstories- 2 Οκτωβρίου 2014 at 16:56

    Για μένα το καλύτερο πρωινό!! Και επειδή θέλω να μου ξυπνήσουν αναμνήσεις, θα βάλω τη μαμά μου να μου φτιάξει!!! Χιχιχι

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:11

      Να τη βάλεις, να τη βάλεις! Το καλύτερο ξύπνημα!
      Φιλιά Λίλια!

  • Reply Ερμιόνη 2 Οκτωβρίου 2014 at 19:56

    Τα τυροπιτάκια κουρού είναι από τις πλέον αγαπημένες και μαμαδίστικες γεύσεις!
    Από εκείνες στις οποίες δεν μπορώ με τίποτα να αντισταθώ!
    Μια συνταγή διαχρονική που φιγουράρει τόσο στις γιορτές όσο και τα οικογενειακά τραπέζια!
    Τον Harvey δεν τον ξέρω ακόμα δυστυχώς, αλλά έχω στα υπόψη μου να γνωριστούμε!
    Φιλιά!

    • Reply Χρύσα 2 Οκτωβρίου 2014 at 20:13

      Θα ξεκινήσω ανάποδα: Να γνωριστείτε απόψε κιόλας!
      Κανείς δεν αντιστέκεται σε ένα καλό τυροπιτάκι!
      Μυρίζουνε μαμά από χιλιόμετρα!
      Φιλάκια Ερμιονάκι!

  • Reply Dimitra 4 Οκτωβρίου 2014 at 12:02

    Αχ τι όμορφες αναμνήσεις!!! Τις ίδιες εχω και εγω και η κόρη μου θα έχει μιας και φτιάχνουν τυροπιτάκια με την πεθερά μου:).
    Επειδή στις συμβουλές είσαι αετός, θα τις τηρήσω βεβαίως και σκοπεύω το ΣΚ (αν προλάβω) να γα φτιάξω για να πάρουν στο σχολείο!!! Τα έχω ερωτευτεί από τις τόσο ζωντανές τους φωτογραφίες!!!

    • Reply Χρύσα 4 Οκτωβρίου 2014 at 19:48

      Άντε, άντε, φτιαξ'τα! Το καλύτερο σνακ για το σχολείο, μακράν!
      Πολυ χαίρομαι που συνεχίζετε την παράδοση!
      Φιλάκια πολλά!!!

    • Reply Dimitra 4 Οκτωβρίου 2014 at 20:00

      Ξέχασα να σχολιάσω πως μ'έπιασες αδιάβαστη με τον Harvey!! Αγαπω έξυπνες ξενες σειρές και ομολογώ πως δεν γνώριζα τον Harvey. Θα φροντίσω να τον μάθω εφόσον το λες εσύ και το Ελπιδάκι, που έχετε δίκιο!!!

    • Reply Χρύσα 5 Οκτωβρίου 2014 at 20:38

      Ντροπή σου να μην τον έχεις γνωρίσει…. Είμαι τόσο σίγουρη ότι εσένα ειδικά, πολύ θα σου αρέσει!

    • Reply Dimitra 9 Οκτωβρίου 2014 at 13:25

      Βρήκα επιτέλους χρόνο να μπω να δηλώσω πως τον Harvey δεν τον γνώρισαν μεν, τα τυροπιτάκια σου τα απόλαυσα δε!!!!!! Τα έφτιαξα και μαγεύτηκα με την ευκολία και την αφρατοσύνη της ζύμης τους!!! Τα ζυμώσαμε με τα παιδιά και τα κάναμε λίγο γκουμούτσες, περίπου σαν ατομικά δλδ και ενθουσιαστήκαμε!!!! Πήραν και την άλλη μέρα στο σχολείο!! Πολύ σ'ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας τη συνταγή της γιαγιάς Ερατούς και τα μυστικά της Χρύσα!!!

  • Reply Ariadni St. 4 Οκτωβρίου 2014 at 20:03

    Μου αρεσουν τα κουρου!!!!!!
    Καλό μήνα, καληνύχτα 🙂
    Φιλιά

    • Reply Χρύσα 5 Οκτωβρίου 2014 at 20:38

      Σε ποιον δεν αρέσουν Αριάδνη!
      Καλό μήνα!

  • Reply Νίκη 4 Οκτωβρίου 2014 at 20:09

    Καλησπέρα Χρύσα. Χαίρομαι που ήρθες στο μπλογκόσπιτό μας, μα πιο πολύ χαίρομαι που γνώρισα το δικό σου, με τα ωραία αρώματα και τις νοστιμιές! Άσε που βρήκα τόσους φίλους εδώ!!!! Αγαπώ τόσο πολύ αυτά τα τυροπιτάκια αλλά δεν ξέρω γιατί δεν τα φτιάχνω – ίσως γιατί τα τρώω όλα!!! Την επόμενη φορά πάντως θα ακολουθήσω τη συνταγή και τις συμβουλές σου. Τον Harvey δεν τον ξέρω.. αλλά σίγουρα θα τον μάθω μετά από όσα μας είπες για αυτόν! Φιλιά

    • Reply Χρύσα 5 Οκτωβρίου 2014 at 20:45

      Καλώς ήρθες Νίκη! Κι εγώ χάρηκα πολύ που βρεθήκαμε, θα τα λέμε σίγουρα! Αυτό το πράγμα πάντως το παθαίνω κι εγώ! Και όχι μόνο με τα τυροπιτάκια, δυστυχώς!
      Φιλάκια!

  • Reply Penelope 5 Οκτωβρίου 2014 at 08:14

    Χωρίς πολλά-πολλά λόγια….ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!
    Και γεμάτα με αγαπησιάρικες αναμνήσεις, στην κάθε μπουκιά τους, Χρύσα μου.
    Καλή Κυριακή εύχομαι.

    • Reply Χρύσα 5 Οκτωβρίου 2014 at 20:45

      Ευχαριστώ Πηνελόπη, είναι όντως γεμάτα αγαπησιάρικες αναμνήσεις….
      Χαίρομαι που σου άρεσαν!

  • Reply Tante Kiki 5 Οκτωβρίου 2014 at 16:13

    Πάρα πολύ ωραία τα τυροπιτάκια σου Χρύσα… διαχρονική αξία και μεγάλη νοστιμιά!!!! Δεν πειράζει που δεν ξέρω τον Harvey μπορώ να πάρω 2-3 για τον καφέ μου… έτσι;;;
    Φιλιά!

    • Reply Χρύσα 5 Οκτωβρίου 2014 at 20:46

      Καθόλου δεν πειράζει Κική, και φυσικά μπορείς να πάρεις όσα θες!
      Φιλιά!

  • Reply CookTasteLive 7 Οκτωβρίου 2014 at 14:48

    Άχχ Harvey! Εκεί που λες "που κολλάει ο Harvey?", πριν διαβάσω παρακάτω σκέφτομαι "Να πως θα ξεκινήσω το σχολιό μου.. παντού κολλάει ο Harvey"! Και μετά σε διαβάζω.. 😀
    Εννοείται κολλάει παντού και τον αγαπάμε με πάθος. Ευχαρίστως, θα έπαιρνα ένα από τα λαχταριστά τυροπιτάκια σου για να συνοδεύσω τον καφέ μου την ώρα που θα βλέπω Suits!

  • Leave a Reply