Ζαχαροπλαστείο, Κέικ/Brownies, Συνταγές

Σοκολατένιο κέικ με καρύδα

16 Ιουνίου 2014
Σήμερα έχουμε κεκάκι εξωτικό, καλοκαιρινό, και φτιαγμένο εκ
το προχείρου μεν, αλλά με πολύ μαμαδίστικη αγάπη…. Περιττό να πω για άλλη μια
φορά ότι για άλλη μια φορά (μα τι σύνταξη…), άλλο κέικ είχα σκοπό να φτιάξω,
και άλλο έφτιαξα τελικά. Γιατί ενώ βρισκόμουν σε μέρος εξοχικό (και όχι εξωτικό,
αλλά πού θα πάει, κάποτε θα γίνει κι αυτό…) και περίμενα ότι σε μια βόλτα στο
σούπερ μάρκετ της περιοχής θα έβρισκα τα απολύτως απαραίτητα για ένα κέικ της προκοπής,
εκεί στο διάδρομο με τα είδη ζαχαροπλαστικής, την ώρα που άπλωσα το χέρι μου να
πιάσω το φακελάκι με την τρούφα σοκολάτας, τσουπ, βλέπω το γάλα καρύδας να μου
χαμογελά….. Δίπλα του ακριβώς να και το φακελάκι με το άσπρο άσπρο σαν το χιόνι
ινδοκάρυδο. Κοίτα να δεις εξέλιξη στη Χαλκιδική, σκέφτηκα…. Ε, τι να έκανα, ενέδωσα…..
Εκεί, στο διάδρομο με τα είδη ζαχαροπλαστικής, με το μικρό σίφουνα στο καρότσι
του σούπερ μάρκετ να αδειάζει τα ράφια και να ελέγχει τι μπαίνει και τι βγαίνει
στο καρότσι, αποφασίστηκε η συνταγή.

 

Αυτά τα πρώτα σαββατοκύριακα του φετινού καλοκαιριού μου έχουν
προκαλέσει μια μικρή νοσταλγία. Οκ, είχαμε και πέρυσι μαζί μας παιδί, αλλά πέρυσι
το καλοκαίρι ήταν ακόμα απλά ένα μωράκι, που μόλις είχε αρχίσει να ξεπετάγεται,
να μπουσουλάει και να κάνει προσπάθειες να σταθεί και να περπατήσει. Χαιρόταν
το νερό στη θάλασσα, αλλά ήταν αυτοκόλλητος με τη μαμά, και έκανε ό,τι εκείνη ήθελε.
Φέτος όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Φέτος είναι ένα παιδάκι που θέλει
σαν τρελό να ανακαλύψει τον κόσμο, ενθουσιάζεται με το οτιδήποτε, και δοκιμάζει
τα όρια και τις αντοχές του (και φυσικά τις δικές μας)….. Όταν αποφασίζει ότι ήρθε
η ώρα να πάει στην «τάλαττα» παίρνει την τσάντα με τα κουβαδάκια, αρπάζει από
το χέρι όποιον βρει μπροστά του και τον πάει στην πόρτα. Κατεβαίνει προσεκτικά
την «κάλα», φοράει το «μαγιούούού» του, και κάνει «μπλουμ» μέχρι τελικής πτώσεως
(δικής μας). Και όταν έρχεται η ώρα να φύγουμε, μόνο με φαΐ μπορείς να τον δελεάσεις.
Πιάνω τον εαυτό μου να τον παρατηρεί και να εντυπωσιάζεται με τις αντιδράσεις
και τις ανακαλύψεις του, αλλά κυρίως να διασκεδάζω τόσο πολύ, που δε φανταζόμουν
ότι θα μπορούσα…

 

Γιατί όμως να με πιάνει νοσταλγία;… Γιατί σ’ αυτό το ίδιο σπίτι,
σ’ αυτή την ίδια «τάλαττα» κάναμε κι εμείς ακριβώς τα ίδια πράγματα πριν από
πάρα πολλά χρόνια. Ή μήπως δεν ήταν τόσα πολλά;… (Ήταν, ήταν…) Βλέποντας τον
μικρούλη βλέπω εικόνες από τον μικρούλη αδερφό μου και τους μικρούληδες φίλους
του, κι εμένα λίγο μεγαλύτερη μικρούλα, να κάνουμε όλα εκείνα τα πράγματα που έκαναν,
κάνουν και θα κάνουν πάντα τα παιδιά όταν είναι διακοπές…. Μπάνιο μέχρι να
μελανιάσουν τα χειλάκια, αυτοσχέδια πυργάκια και καστράκια στην άμμο με τη βοήθεια
του μπαμπά, μαμάδες να φωνάζουν «βάλε καπέλο», απογευματινά παγωτά, και ύπνο με
το ζόρι…..

 

 

Τότε παλιά, τα απογεύματα, μαζεύονταν οι μαμάδες στα μπαλκόνια
και στις αυλές και πίνανε καφέ και τρώγανε κέικ και κουλουράκια…. Κι εμείς
κλέβαμε από λίγο….. Τέτοιο κέικ όμως δεν έκανε καμία!

 

 Η συνταγή

 

 

5 αβγά

 

150
γραμ. ζάχαρη

 

250
γραμ. βούτυρο

 

400
γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

 

50 γραμ.
κακάο

 

400 ml γάλα καρύδας

 

100
γραμ. ινδοκάρυδο

 

150
γραμ. άχνη ζάχαρη

 

λίγο νερό

 

 

Λιώνουμε το βούτυρο και το αφήνουμε να κρυώσει. Σε ένα μεγάλο
μπωλ χτυπάμε τα αβγά με τη ζάχαρη με το μίξερ αρκετά, μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε
το λιωμένο βούτυρο (που έχει οπωσδήποτε κρυώσει) συνεχίζοντας το χτύπημα. Ρίχνουμε
το γάλα καρύδας και 50
γραμ. από το ινδοκάρυδο. Τέλος προσθέτουμε το κακάο και
το αλεύρι, και χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά. Ρίχνουμε τη ζύμη
του κέικ σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο
στους 180 βαθμούς για περίπου 50 λεπτά. Ελέγχουμε αν το κέικ έχει γίνει βάζοντας
ένα μαχαίρι στο κέντρο του, το οποίο θα πρέπει να βγαίνει καθαρό.

 

Ετοιμάζουμε το γλάσο, βάζοντας την άχνη ζάχαρη σε ένα μπωλ
και προσθέτοντας σιγά σιγά νεράκι, ανακατεύοντας με έναν αβγοδάρτη, μέχρι να γίνει
ένα παχύρευστο υγρό.

 

Μόλις το κέικ κρυώσει, το ξεφορμάρουμε προσεκτικά σε μια
πιατέλα, ρίχνουμε από πάνω το γλάσο και από πάνω το υπόλοιπο ινδοκάρυδο.

 

 

You Might Also Like

13 Comments

  • Reply Χρυσαυγή 16 Ιουνίου 2014 at 08:43

    Εγώ που είμαι φαν των κέικ το είδα και με την πρώτη ματιά το πόθησα.
    Μου φαίνεται υγρό και σπογγώδες. Κάνω λάθος?
    Πολύ ωραίο. Την αγαπώ την καρύδα! Η σοκολάτα όπως καταλαβαίνεις είναι το επιστέγασμα της ηδονής.

    Μπράβο βρε Χρύσα!

    • Reply peps 16 Ιουνίου 2014 at 11:45

      Ωραία!! Το μενού σήμερα είναι ελαφρύ και εξωτικό….!!!
      Ντιπ εξωτικό….κέικ εξωτικό… ΤΕΛΕΙΑ!!!

      Ζουμερό και αφράτο το βλέπω!!! Μ' αρέσει!!!

    • Reply Χρύσα 17 Ιουνίου 2014 at 05:58

      Ω, ναι, έτσι ακριβώς είναι Χρυσαυγή, υγρό και σπογγώδες…
      Και ναι Πέπη, είναι και ζουμερό και αφράτο…
      Σας λέω, τα έχει όλα!!!
      Thank U!!!

  • Reply ΕΛΕΝΑ 16 Ιουνίου 2014 at 11:12

    Μα δεν είναι απίστευτες αυτές οι ηλικίες, που τα μικρούλια εξερευνούν και ανακαλύπτουν ένα σωρό πράγματα και μας συμπαρασύρουν σε τόσα όσα δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα κάναμε??
    Απόλαυσε αυτές τις υπέροχες ηλικίες, γιατί φεύγουν χωρίς να το καταλάβεις!
    Το κέικ σου και εξωτικό και σοκολατένιο, μου έκλεψε την καρδιά 🙂
    Φιλάκια, καλή βδομάδα!

    • Reply Χρύσα 17 Ιουνίου 2014 at 05:59

      Ακριβώς έτσι είναι Έλενα, μας συμπαρασύρουν, δε λες τίποτα!
      Ευχαριστώ πολύ!

  • Reply Ερμιόνη 16 Ιουνίου 2014 at 20:16

    Την καταλαβαίνω απόλυτα αυτή τη νοσταλγία/μελαγχολία Χρύσα.
    Από τη μια χαιρόμαστε τόσο πολύ που βλέπουμε τα παιδάκια μας να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται σαν προσωπικότητες και από την άλλη στενοχωριόμαστε που δεν είναι πια μωράκια, να τα κρατάμε συνέχεια αγκαλιά!
    Το κεκάκι υπέροχο, σοκολατένιο και καλοκαιρινό συνάμα!
    Το γάλα καρύδας του δίνει πολύ ωραία υφή και το κάνει ιδιαίτερα αφράτο.
    Τα φιλιά μου!

    • Reply Χρύσα 17 Ιουνίου 2014 at 06:03

      Μάλλον έτσι θα είναι από δω και πέρα, ε? Οπότε ας προσπαθούμε να μη μελαγχολούμε, και ας τα απολαύσουμε στις καλοκαιρινές εξερευνήσεις τους Ερμιόνη!
      Το γάλα καρύδας νομίζω κι εγώ ότι έκανε τη διαφορά στην υφή του κέικ.
      Φιλάκια!!!

  • Reply Alexandra Charatsari 17 Ιουνίου 2014 at 12:12

    Αχ φιλενάδα με συγκίνησες…Πόσες αναμνήσεις σε αυτό το μπαλκόνι, σε αυτή την πανέμορφη θάλασσα, πόσες βουτιές και πόσες βόλτες έχουμε κάνει σε αυτό το μέρος…

    • Reply Χρύσα 17 Ιουνίου 2014 at 19:57

      Έχουμε λέει…… Εξαιρετικά αφιερωμένο φιλενάδα….

  • Reply Epi Lambrianidis 17 Ιουνίου 2014 at 14:43

    Δε θα μεγαλώσουμε ποτέ αφού! Η μαμά έβαζε νεραϊδόσκονη στα κεκ, μου το'πε! Θα της πω να μας δώσει 1-2 βαζάκια.. Ωραιότατο φαίνεται..

  • Reply - spoonstories- 17 Ιουνίου 2014 at 19:58

    Αν έχει μαμαδίστικη αγάπη τότε θα είναι τέλειο!!! Μου αρέσει τόσο η καρύδα και χαίρομαι πολύ που χρησιμοποιείται πλέον συχνά! Πόσο θα ήθελα ένα τέτοιο κομμάτι για το πρωινό μου αύριο!! Σε φιλώ Χρύσα μου!

    • Reply Χρύσα 18 Ιουνίου 2014 at 06:35

      Κι εμένα μου αρέσει πολύ η καρύδα Λίλια, κάνει πολύ ωραίους συνδυασμούς με πολλά υλικά! Έλα να κεράσω κομμάτι!
      Φιλάκια!

    Leave a Reply