Ζυμαρικά, Κυρίως Πιάτα, Συνταγές

Κριθαρότο με τοματίνια, ελιές και Κατίκι Δομοκού

19 Ιουνίου 2014

 

Ας μιλήσουμε για το κριθαράκι. Κατά τη γνώμη μου ένα
παρεξηγημένο ζυμαρικό, το οποίο δυστυχώς δε χρησιμοποιούμε τόσο όσο θα έπρεπε
στην ελληνική κουζίνα. Στις κουζίνες των παραδοσιακών μαγειρισσών συνήθως το βρίσκουμε
μόνο σε γιουβέτσι, και πουθενά αλλού. Στα παλιά δε εστιατόρια, αν δεν ανήκαν
στην κατηγορία του κλασικού μαγέρικου, μπορεί να μην υπήρχε καν ως υλικό στην
κουζίνα. Τα τελευταία χρόνια ευτυχώς, μαζί με πολλά άλλα παραδοσιακά υλικά, έχει
αρχίσει να βρίσκει τη θέση που του αξίζει στην κουζίνα. Το αναμιγνύουμε με
θαλασσινά, που τους πάει πάρα πολύ, με κοτόπουλο, με λαχανικά, και φυσικά, ανακαλύψαμε
ότι χρησιμοποιώντας την τεχνική του ιταλικού ριζότο, γίνεται ο πρωταγωνιστής ενός
απλού μεν, ιδιαίτερα γευστικού πιάτου, που αναδεικνύει τη γεύση του ίδιου του
ζυμαρικού.
Για μένα προσωπικά ανήκει στα υλικά που αν λείπουν από το
ντουλάπι της κουζίνας, μπορεί να πάθω πανικό. Τώρα που το είπα, να θυμηθώ κάποτε
να κάνω μια ανάρτηση με όλα τα υλικά που όταν λείπουν από το ντουλάπι ή το ψυγείο
μου παθαίνω πανικό, θα γελάσετε πολύ. Anyway… Οι λόγοι που έχω είναι απλοί. Πρώτον: Γυρνάς από τη
δουλειά, δεν έχεις φαγητό στο σπίτι, βαριέσαι να πας σούπερ μάρκετ, και το κυριότερο,
πεινάς. Λίγο κριθαράκι, λίγος χυμός ντομάτας (βλέπε υλικά/πανικός), λίγο νεράκι,
λίγα μυρωδικά, λίγο τριμμένο τυράκι, και σε 20 λεπτάκια τρως. Δεύτερον: όπως έχω
πει κι εδώ,
κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου είχε σταθεί επάξια στα δύσκολα (ξέρετε…).
Το έτρωγα και σκέτο, βρασμένο μόνο σε νεράκι. Δεν είναι τυχαίο νομίζω που τώρα
ο μικρός το αγαπάει πολύ….. Τρίτον: αυτή εδώ η συνταγή. Ή μάλλον, όχι απαραίτητα
αυτή η συγκεκριμένη, αλλά γενικότερα κάποια συνταγή για κριθαρότο που μπορεί να
μου έρθει στο μυαλό, ανάλογα με το τι άλλο έχω στο σπίτι, ή τι όρεξη έχουμε τη
συγκεκριμένη μέρα.

 

Το να φτιάχνω ριζότο είναι μια από τις αγαπημένες μου
μαγειρικές διαδικασίες, και όπως σας έχω ξαναπεί και εδώ, είναι και η
σπεσιαλιτέ μου. Μπορεί για κάποιους το να κάτσεις πάνω από μια κατσαρόλα και να
ρίχνεις λίγο λίγο το ζωμό και να ανακατεύεις μέχρι να κουλαθεί το χέρι σου να είναι
κάτι που θα απέφευγαν (και γιατί άραγε, έτσι όπως το περιγράφω), ειδικά μετά από
μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, αλλά όχι για μένα. Για μένα την περίεργη, μπορεί
να είναι ένας εξαιρετικός τρόπος αποσυμπίεσης, χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης. Εσύ,
η κουτάλα σου και η κατσαρόλα σου. Όταν λοιπόν πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα
ότι μπορώ να κάνω το ίδιο με το αγαπημένο μου κριθαράκι (νομίζω είχα πρωτοδεί
να το κάνει ο Ηλίας Μαμαλάκης), σχεδόν ενθουσιάστηκα.

 

Δοκιμάστε το με ό,τι έχετε στο σπίτι, πειραματιστείτε με
μυρωδικά, λαχανικά, κοτόπουλο, θαλασσινά, δοκιμάστε διαφορετικά τυριά στο τέλος,
και βρείτε κι εσείς το δικό σας αγαπημένο. Το δικό μου αγαπημένο πάντως, μετά
από αρκετές δοκιμές, είναι αυτό. Μπορεί να είναι απλό, είναι όμως το απόλυτο
καλοκαιρινό comfort food.
Γιατί ποιος είπε ότι χρειαζόμαστε comforting μόνο το χειμώνα….

 

Η συνταγή

 

 

300
γραμ. κριθαράκι χοντρό
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
200 ml
λευκό κρασί
800 ml ζωμό κότας
500
γραμ. τοματίνια βελανίδια
10 ελιές (χωρίς το κουκούτσι) ή 3 κ.σ. ελιές κομμένες σε φέτες
(έτοιμες)
½ κ.γ ζάχαρη
3-4 κλωναράκια φρέσκια ρίγανη
αλάτι, πιπέρι
200
γραμ. κατίκι Δομοκού (και επιπλέον για το σερβίρισμα)

 

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο, ή τα λιώνουμε στο multi. Σε μία ρηχή και πλατιά
κατσαρόλα που έχει κάψει καλά, ρίχνουμε το ελαιόλαδο και σωτάρουμε ελαφρώς το
κρεμμύδι και το σκόρδο. Ρίχνουμε και το κριθαράκι, ανακατεύοντάς το για λίγο, έτσι,
στεγνό. Σβήνουμε με το κρασί, περιμένουμε για λίγο μέχρι να εξατμιστεί το αλκοόλ,
και ρίχνουμε τα μισά τοματίνια, κομμένα στη μέση, και λίγο από το ζωμό της κότας,
περίπου το ¼. Αλατοπιπερώνουμε, βάζουμε τη ζάχαρη και ανακατεύουμε συνεχώς, μέχρι
το κριθαράκι να πιει το ζωμό. Προσθέτουμε τις ελιές και άλλο ¼ του ζωμού και
συνεχίζουμε ανακατεύοντας συχνά. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία άλλη μια φορά.
Πριν ρίξουμε τον τελευταίο ζωμό, δοκιμάζουμε. Θα πρέπει το κριθαράκι να έχει
μαλακώσει πολύ, και η σάλτσα να έχει ήδη σχεδόν δέσει. Ρίχνουμε τα φυλλαράκια της
φρέσκιας ρίγανης και τον τελευταίο ζωμό. Μόλις το φαγητό πιει όλο το υγρό (να
μη στεγνώσει και τελείως όμως), αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το κατίκι,
ανακατεύοντας ώστε να μοιραστεί ομοιόμορφα στο φαγητό, κλείνουμε το καπάκι και
αφήνουμε το φαγητό να ξεκουραστεί, τουλάχιστον 10-15 λεπτά πριν σερβίρουμε.

 

 

Tips

 


Ο ζωμός που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι ζεστός,
για να μη ρίχνει τη θερμοκρασία του φαγητού, κάθε φορά που θα προσθέτουμε.

 


Όταν κάνω φαγητά που έχουν φρέσκια ντομάτα στη σάλτσα, πολλές
φορές προσθέτω αντί για ζάχαρη, ½ κ.γ. γλυκιά πάπρικα

 


Αυτή τη φορά που το έφτιαξα, δεν είχα τόσα πολλά τοματίνια,
οπότε αντικατέστησα τα μισά που μπαίνουν στην αρχή με μία μεγάλη ντομάτα κομμένη
σε κυβάκια.

 

 

You Might Also Like

17 Comments

  • Reply ΕΛΕΝΑ 19 Ιουνίου 2014 at 12:38

    Πραγματικά το κριθαράκι είναι ένα ιδιαίτερα ευέλικτο υλικό και μπορούμε να φτιάξουμε ένα σωρό νοστιμιές με αυτό.
    Εγώ συχνά φτιάχνω ένα κριθαρότο λαχανικών, με διάφορα λαχανικά εποχής.
    Υπέροχο το δικό σου κριθαρότο!
    Φιλιά, καλό απόγευμα!

    • Reply Χρύσα 19 Ιουνίου 2014 at 20:29

      Ευέλικτο, όπως το λες Έλενα. Με λαχανικά εποχής θα είναι σίγουρα ένα σούπερ πιάτο!
      Ευχαριστώ πολύ!

  • Reply Χρυσαυγή 19 Ιουνίου 2014 at 14:14

    Μα τι τέλειο φαγητό !!!!!!!!!!!!!!
    Ζυμαρικά να είναι και όπως κι αν είναι κομμένα μου αρέσουν.
    Το κατίκι πρέπει να είναι ο τέλειος σύνδεσμος του πιάτου. Πολύ σούπερ φαγητό. Το κριθαρότο μου αρέσει γενικώς πολύ. Μπράβο σου που το παρουσίασες.

    Ξέρεις ότι γελάω πολύ με αυτά που γράφεις, ε?
    Αυτη τη λίστα με τα σος πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να λείπουν από το σπίτι, μου έχει εξάψει το ενδιαφέρον!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    χαχαχαχαχα

    Σε φιλω πολύ!

    • Reply Χρύσα 19 Ιουνίου 2014 at 20:33

      Το κατίκι του έδωσε την οξύτητα που χρειαζόταν, και την κρεμώδη υφή που του λείπει, σε σχέση με το ριζότο.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, και τώρα με έβαλες στην πρίζα να ετοιμάσω στα σοβαρά αυτή την ανάρτηση :Ρ
      Φιλάκια!!!

  • Reply peps 19 Ιουνίου 2014 at 14:40

    Λαχταριστές καλοκαιρινές φωτογραφίες!!!
    Λαχταριστό κριθαράκι, ελαφρύ και πεντανόστιμο!!
    Μπράβο σου!!!

    • Reply Χρύσα 19 Ιουνίου 2014 at 20:34

      Λαχταριστά ευχαριστώ!!!
      Ελαφρύ ναι, αρκεί να σταματήσεις πριν φας όλη την κατσαρόλα… (όχι εγώ, άλλος…)
      Φιλιά!!!

  • Reply Ερμιόνη 19 Ιουνίου 2014 at 16:57

    Το κριθαράκι είναι από τα πολύ αγαπημένα μου ζυμαρικά και επίσης δεν λείπει ποτέ από το ντουλάπι της κουζίνας μου.
    Έχει πραγματικά αυτή την αίσθηση του χουχουλιάρικου, ενώ με έχει «ξελασπώσει» πολλές φορές που το μυαλό μου είχε κολλήσει και δεν ήξερα τι να μαγειρέψω.
    Ωραία η ιδέα του κριθαρότου, δεν την έχω δοκιμάσει ακόμα αλλά θα το κάνω σίγουρα.
    Φιλιά

    • Reply Χρύσα 19 Ιουνίου 2014 at 20:35

      Έχει αυτό το καλό, σε ξελασπώνει, όπως λες, και έχει και το κάτι διαφορετικό.
      Η αρχική ιδέα είναι απλή, μπορείς να κάνεις πραγματικά ό,τι παραλλαγή φαντάζεσαι!
      Φιλάκια!

  • Reply AgapameAnDolmas 19 Ιουνίου 2014 at 19:03

    τελειο!!!!

  • Reply - spoonstories- 20 Ιουνίου 2014 at 08:51

    Απίθανο καλοκαιρινό πιάτο!Το κριθαράκι μου αρέσει πολύ και συνδυάζεται με πολλά! Εσύ εδώ το παρουσίασες ιδανικά με υλικά που λίγο πολύ υπάρχουν στο σπίτι μας. Το κατίκι το παίρνουμε χρόνια και είναι φοβερό αλλά και οικονομικό.

    • Reply Χρύσα 20 Ιουνίου 2014 at 19:50

      Έτσι προέκυψε και η συνταγή Λίλια, με ό,τι υπήρχε στο σπίτι!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

  • Reply Ειρήνη Ε. 20 Ιουνίου 2014 at 18:17

    Χρύσα, στην οικογένειά μας το κριθαράκι μόνο παρεξηγημένο δεν είναι! Το τιμάμε συχνά, με πολλούς και διάφορους τρόπους και γίνεται ανάρπαστο με το που θα το σερβίρω! Με λαχανικά είναι από τις αγαπημένες μας γεύσεις! Το κριθαρότο σου έγινε υπέροχο με πολυ ωραία χρώματα!! Το τυράκι του πάει πολύ!
    Καλό βράδυ.

    • Reply Χρύσα 20 Ιουνίου 2014 at 19:51

      Ααα, χαίρομαι που ταιριάζουν τα μαγειρικά μας γούστα Ειρήνη!
      Ευχαριστώ πολύ!
      Φιλάκια!

  • Reply CookTasteLive 21 Ιουνίου 2014 at 09:07

    Πολύ μου αρέσει η παρουσίαση και τα υλικά που χρησιμοποίησες!
    Πάντα έχω στο μυαλό μου το κριθαρότο σε συνδυασμό με θαλασσινά ή μανιτάρια-παρμεζάνα κλπ κλπ. Η δική σου εκδοχή είναι τόσο καλοκαιρινή και με έμφαση σε ελληνικά υλικά (όπως το κατίκι) που καμιά φορά παραμελούμε, ενώ είναι τόσο γευστικά!

  • Reply Elenis Cooking 21 Ιουνίου 2014 at 13:07

    Χρύσα μου τέλειο και σε γεύση αλλά και σε εμφάνιση!!!πάρα πολύ ωραίο πιάτο και αρκετά ευέλικτο.Το τυράκι που έβαλες του ταιριάζει καταπληκτικά!
    Φιλιά πολλά!

  • Reply Tante Kiki 14 Ιουλίου 2014 at 15:58

    Επανήλθα κι εγώ μετά από 1 μήνα που έπαιζα με το νόμο του Μέρφυ και τα νεύρα μου!!!!
    Υπέροχο το κριθαρότο σου Χρύσα! Τέλεια παρουσίαση!!!! Είναι από τα αγαπημένα υλικά της μαμάς μου αν κι εγώ προτιμώ το ρυζότο!!!!

  • Leave a Reply