Ζύμες, Ορεκτικά/Συνοδευτικά, Πρωινό, Συνταγές

Πεϊνιρλί, κλασικό κι αγαπημένο

12 Μαρτίου 2015

Σας έχω πει ποτέ ότι μεγάλωσα στην Καλαμαριά; (κατά το γνωστό άσμα “μα εγώ είμαι απ’ την Καλαμαριά αα α α, πώς να τ’ αντέξω όλα αυτά, καρδιά μου, ααα, πώς να τ’ αντέξω όλα αυτάάά” – άσχετο). Στην Καλαμαριά λοιπόν, την κατ’ εξοχήν ποντιακή περιοχή της Θεσσαλονίκης, οι παραδοσιακοί φούρνοι της περιοχής, είχαν, και νομίζω ότι αρκετοί τη συνεχίζουν ακόμα, μία παράδοση. Κάθε Κυριακή πρωί, έβγαζαν ταψιά με πεϊνιρλί, για τα οποία οι Καλαμαριώτες, μετά την εκκλησία, έκαναν ουρές. Τα πεϊνιρλί ετοιμαζόταν εκείνη την ώρα, τα ταψιά έβγαιναν ζεματιστά και λίγα-λίγα, και, αν ήσουν άτυχος και ο μπροστινός σου στην ουρά έπαιρνε το τελευταίο (ή καλύτερα τα 5-6 τελευταία – γιατί όλοι τόσα έπαιρναν), θα έπρεπε να περιμένεις να βγει η επόμενη φουρνιά για να πάρεις το πακετάκι σου να το πας στο σπίτι για να το απολαύσει όλη η οικογένεια.

Φυσικά και το δικό μας σπίτι δεν αποτελούσε εξαίρεση, και ο μπαμπάς μου πολύ συχνά μας έφερνε για κυριακάτικο πρωινό αφράτο, ζεστό-ζεστό πεϊνιρλί, με το λιωμένο κασέρι να ξεχειλίζει μόλις έκοβες ένα κομμάτι, και το φρέσκο βούτυρο να μοσχοβολάει. Κι εμείς, πιτσιρίκια με τις πιτζάμες ακόμα, τρέχαμε στην κουζίνα να απολαύσουμε το καλύτερο πρωινό.

 

 

Δεν είχα φτιάξει μόνη μου ποτέ ως τώρα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ως τώρα να φτιάξω. Κι όταν βρέθηκε μπροστά μου η συνταγή στο περιοδικό ενός σούπερ-μάρκετ, μπορεί με την πρώτη να μη μου γέμισε πολύ-πολύ το μάτι, ίσως γιατί παρουσίαζε ένα πεϊνιρλί-υπερπαραγωγή, με την Άρτα και τα Γιάννενα επάνω, καθόλου του γούστου μου, την κράτησα όμως, και αποφάσισα να τη δοκιμάσω. Και τη δοκίμασα. Και μου άρεσε πολύ. Και η διαδικασία, και το ψήσιμο, και κυρίως το γευστικό αποτέλεσμα. Η συγκεκριμένη ζύμη δουλεύεται πολύ εύκολα, δίνει ένα πολύ αφράτο αποτέλεσμα, και μου έδωσε επίσης την ευκαιρία να ξεπεράσω το φόβο που είχα για τις ζύμες με νωπή μαγιά.
Εσείς βεβαίως μπορείτε να βάλετε ό,τι θέλετε επάνω, εγώ όμως θέλησα να τα κρατήσω όσο πιο απλά γινόταν, και έφτιαξα τα δύο από τα τέσσερα μόνο με βούτυρο και κασέρι, έτσι όπως τα έτρωγα μικρή, και έτσι όπως τα κυνηγάω να τα βρω και σήμερα στο φούρνο, και στα άλλα δύο πρόσθεσα και λίγο σαλάμι αέρος, έτσι, για την τσαχπινιά…
Να θυμάστε μόνο ότι τρώγονται απαραιτήτως ζεστά ζεστά ΑΜΕΣΩΣ μόλις βγουν από το φούρνο, εκτός κι αν έχετε την ατυχία να ζείτε με καμιά μουρλή που δεν σας αφήνει να φάτε γιατί πρέπει να περιμένετε να τα φωτογραφήσει πρώτα….

 

Η συνταγή (για 4 πεϊνιρλί)

για τη ζύμη

500 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
25 γραμ. νωπή μαγιά
1/2 κούπας χλιαρό γάλα
3/4 κούπας χλιαρό νερό
50 γραμ βούτυρο κομμένο σε κύβους
1/2 κ.γ. αλάτι
1/2 κ.γ. ζάχαρη

για τη γέμιση

400 γραμ. κασέρι (χρησιμοποίησα Σοχού)
50 γραμ. βούτυρο λιωμένο
4 φέτες σαλάμι αέρος ψιλοκομμένο

Βάζουμε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπωλ και κάνουμε μια λακούβα στη μέση. Ρίχνουμε στη λακούβα όλα τα υπόλοιπα υλικά της ζύμης και ζυμώνουμε για 2-3 λεπτά. Μεταφέρουμε τη ζύμη στον πάγκο και συνεχίζουμε να ζυμώνουμε, χρησιμοποιώντας τις γροθιές μας για 10 περίπου λεπτά, ρίχνοντας κάπου-κάπου και λίγες σταγόνες νερό. Μετά από τα 10 λεπτά, θα πρέπει να έχουμε μια ζύμη μαλακή και ελαστική. Τη μεταφέρουμε πάλι στο μπωλ, τη σκεπάζουμε και την αφήνουμε για 45 λεπτά να φουσκώσει. Στη συνέχεια την κόβουμε σε τέσσερα κομμάτια, τα κάνουμε μπάλες, τα ξανασκεπάζουμε και αφήνουμε να ξαναφουσκώσουν για άλλη μισή ώρα.
Παίρνουμε μία μπάλα ζύμης, την απλώνουμε με τα χέρια μας σχηματίζοντας το κλασικό σχήμα-βαρκούλα των πεϊνιρλί, τη μεταφέρουμε σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και προσθέτουμε στο κέντρο της βαρκούλας μία κουταλιά της σούπας βούτυρο και 100 γραμ. κασέρι. Συνεχίζουμε τη διαδικασία και με τα υπόλοιπα πεϊνιρλί, και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 15 λεπτά. Βγάζουμε το ταψί, αλείφουμε με βούτυρο περιμετρικά τη ζύμη του πεϊνιρλί, προσθέτουμε σε όσα θέλουμε το σαλάμι και ξαναβάσουμε το ταψί στο φούρνο για να ψηθούν για άλλα 10-15 λεπτά.
Τρώγονται αμέσως μόλις βγουν από το φούρνο.

 

You Might Also Like

36 Comments

  • Reply kikitchen and the chef 12 Μαρτίου 2015 at 08:44

    τι ωραια εικονα,τι ωραια που μας τα περιεγραψες,ζητω η καλαμαρια!!!!!ζηω τα ποντιακα!και ζητω τα πεινιρλι σου τα οποια ειναι κολαση,χμμμμ δεν σε πιστευω χρυσα οτι ηταν η πρωτη φορα που τα εφτιαξεεεες,αχαχαχαχ!!!!!!!!!!!!!
    πολλα φιλια!!!!!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:45

      Ναι, ναι, πρώτη, αλλά σίγουρα όχι τελευταία! Νομίζω θα τα καθιερώσω..

  • Reply peps 12 Μαρτίου 2015 at 09:03

    Τι μου κάνεις!!!!!!!!!!!!!!!
    ΑΑΑΧΧΧΧΧ το αγαπημένο μου είναι με κασέρι, παστουρμά και βούτυρο φυσικά!!!!
    Πολύ ωραίο σου έγινε, θα το φτιάξω κάποια στιγμή και θα το φάω αμέσως!! ζεστό ζεστό!!

    Καλημέρα!!!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:46

      Οπωσδήποτε! Φουσκώνουν πολύ ωραία και γίνονται σούπερ αφράτα!

  • Reply Notoula 12 Μαρτίου 2015 at 10:25

    ΑΑΑΑΑ Μάνα μου! Τι ωραία πεϊνιρλι είναι αυτά! Καταγράφονται.

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:47

      Κατέγραψε και φτιάξε Γιώτα!

  • Reply Neanikon Pastry Blog 12 Μαρτίου 2015 at 11:11

    Καλησπέρα !!!
    Πολύ ωραία έγιναν !!!! , και ωραίες φωτογραφίες !!!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:47

      Σε ευχαριστώ πολύ Άρη!

  • Reply ΕΛΕΝΑ 12 Μαρτίου 2015 at 11:54

    Αντε να αντισταθείς σε πεϊνιρλί και μάλιστα σπιτικό!
    Εγώ σε καμία περίπτωση πάντως δεν θα μπορούσα!
    Σου έγιναν φανταστικά!
    Φιλάκια!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:48

      Ε, όχι βέβαια, γιατί να αντισταθείς;;
      Ευχαριστώ Έλενα!

  • Reply Ελπίδα - two boys and hope 12 Μαρτίου 2015 at 12:02

    αγαπαμε τα πεινιρλι!!! Ιδίως οταν ειναι αφρατα αφρατα!!εμενα μου αρεσουν και κρυα!! μ'αρεσουν οι επιλογες σου!! επίσης προτεινω κασερι και μπέικον, και φέτα ντομάτα πιπερια!! την κραταω να τη δοκιμασω!! πολλα φιλια Χρυσα μου!!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:49

      Πολύ ωραίες οι προτάσεις Ελπιδάκι, με συμπληρώνεις ιδανικά! Δοκίμασε!

  • Reply Kitchen Stories 12 Μαρτίου 2015 at 13:25

    Τι όμορφα!
    Σπιτικά, αφράτα και νόστιμα!

    Ζ.

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:50

      Και εύκολα…. Σημαντικό…
      Φιλιά Ζ!

  • Reply thegreenmixer.com 12 Μαρτίου 2015 at 14:55

    Ποτέ δεν το χα με τα πεϊνιρλί να σου πω την αλήθεια και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τόσο ντόρος, αλλα τελικά πάιζει ρόλο το που τρως κάτι και μετά από πόση ώρα. Τα δικά σου φαίνονται λαχταριστά και μου αρέσει που δεν τα φόρτωσες με υλικά, λίγα και καλά.

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:52

      Αν είχες τέτοια εμπειρία, believe me, θα το καταλάβαινες αμέσως!
      Χαίρομαι που σου άρεσαν αυτά τουλάχιστον!

  • Reply Cooking with me 12 Μαρτίου 2015 at 16:03

    Λαχταριστά και υπέροχα πεϊνιρλι!!
    Σίγουρα θα τα δοκιμάσω!!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:52

      Να τα δοκιμάσεις και περιμένω εντυπώσεις!

  • Reply amelie 12 Μαρτίου 2015 at 17:28

    Μωρέ σίγουρα τα έκανες εσύ ή μπας και είναι από κανένα φούρνο στην Καλαμαριά??? Τόσο ευπαρουσίαστα είναι, σαν επαγγελματικά, πολλά εύγε και μπράβο!!! Κι εγώ μόνο με κασέρι και βούτυρο τα προτιμώ, απλή και αξέχαστη γεύση!

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:53

      Χαχαχαχα, λες: Τέτοιο παραμύθι;;;
      Ευχαριστώ Αμαλία!

  • Reply Penelope 12 Μαρτίου 2015 at 17:31

    Όπως ακριβώς το έγραψες στον τίτλο Χρύσα μου. ΚΛΑΣΣΙΚΟ και ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ!

    Έχουν βγει εξαιρετικά, όπως τα βλέπω… Μπράβο σου.

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:54

      Ευχαριστώ Πηνελόπη!

  • Reply Ερμιόνη 12 Μαρτίου 2015 at 19:50

    Τεράστια αγάπη τα πεϊνιρλί Χρύσα μου. Η δική μας οικογενειακή παράδοση ήθελε να τρώμε πεϊνιρλί μετά από σχολικές γιορτές και παρελάσεις.
    Έτσι όπως τα περιγράφεις, με το βούτυρο να μοσχοβολά και το κασέρι να λιώνει υπέροχα. Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να φτιάξω αλλά δεν. Νομίζω ότι ο κυριότερος λόγος που το αποφεύγω είναι ότι μετά θα τα φτιάχνω συνέχεια και θα πάρω άνετα 5 κιλά σε μια εβδομάδα!
    Τα δικά σου δείχνουν φανταστικά! Το σχήμα τους είναι τόσο καλοκαμωμένο και η ζύμη δείχνει τόσο προκλητικά χρυσαφένια. Εύγε κορίτσι, εξαιρετική δουλειά πάλι!
    Φιλιά

    • Reply Χρύσα 12 Μαρτίου 2015 at 21:56

      Ααα, έχετε κι εσείς οικογενειακή πεϊνιρλοπαράδοση! Τέλεια!
      Άσε, κι εγώ αυτό φοβάμαι ότι θα πάθω τώρα, διότι, εκτός των άλλων, είναι τελικά και εύκολα!
      Ευχαριστώ, ευχαριστώ!
      Φιλιά Ερμιονάκι!

  • Reply Ela 12 Μαρτίου 2015 at 20:05

    It looks so tasty 🙂

  • Reply Λαμπρινή 13 Μαρτίου 2015 at 09:31

    Μάααααλιστα,την αποθηκεύω και την φτιάχνω άμεσα!!!Με τρέλανες με την περιγραφή και τις εικόνες!!!!!!!!!!!

  • Reply Dimitra Decorasylum 13 Μαρτίου 2015 at 15:21

    Αχχχ λατρεμένα! Ειδικά και με λεπτες φετούλες από σουτζούκι 😀
    Και παγωμένα πάντως μία χαρά τρώγονται την επομένη για πρωϊνό (μείον το σουτζούκι βεβαίως βεβαίως!)
    Καλό Σαββατοκύριακο!

  • Reply Αγγελική~CooKika 13 Μαρτίου 2015 at 18:26

    Εκπληκτικά! Το κασέρι δεν το πολυχρησιμοποιώ αλλά εδώ επιβάλλεται!!Καλό σ/κ!

  • Reply Νανά @ kouzinista 13 Μαρτίου 2015 at 20:39

    Aαααχ, πεϊνερλί! Ζεστά, αφράτα, μοσχομυριστά! Φυσικά, θα προτιμούσα να μην κουνήσω ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι και να μου τα φέρει κάποιος φρέσκα και ζεστά-ζεστά για να τα απολαύσω. Άδικη ζωή, μεγαλώνεις και πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος. Είναι ωραία να σε κανακεύουν και να σε φροντίζουν που και που.
    Καλό βράδυ και καλό σ/κ!

  • Reply Beauty Follower 13 Μαρτίου 2015 at 21:57

    Τελικά ολες παιδια των πεινιρλι είμαστε χα χα!
    Αγαπημενο!
    Στην ΑΘηνα, παλια, υπηρχαν ξακουστα πεϊνιρλάδικα-εστιατορια προς στα βορεια προάστεια
    που μας πηγαιναν Κυριακες μεσημέρι.

  • Reply evi@thehealthycook 13 Μαρτίου 2015 at 22:22

    πω,πω!!! απίθανα!!
    μόνο με βούτυρο και κασέρι….τέλεια!!
    την κρατάω την συνταγή! 😉

  • Reply Tante Kiki 14 Μαρτίου 2015 at 20:24

    Λατρεύω τα πεϊνιρλί και το δικό σου έγινε πολύ νόστιμο!! Απίθανο και με το σαλάμι πρέπει να απογειώνεται!!! Το κασέρι του πάει τρελλά!

  • Reply Χρυσαυγή 15 Μαρτίου 2015 at 04:48

    Πωπωωωωωω! Γιατι αργησα; Μου λες;;;;; Γιατι;;;; Λατρευω πενιρλι! Απλα ονειρεμενα. Ετρωγα καποτε πολυ συχνα οταν πηγαινα λυκειο. Ενταξει τοτε ειχα παρει και κιλα και τα πενιρλι ειχαν τη συμμετοχη τους σε αυτο..
    Παντως Χρυσα τα δικα σου εκτος του οτι ειναι ευκολακια, ειναι και πολυ αφρατα, κατι που κανει τα ματια μου να κανουν πουλακια οταν τα αντικρυζουν!
    Μπραβο κοριτσαρα για τη συνταγη.
    Και τελος να πω ποσο δικιο εχεις οταν λες οτι τρωγονται ζεστα!!!!!!! Θανατος!
    Καλημερααααααααα!!!

  • Reply AgapameAnDolmas 15 Μαρτίου 2015 at 08:46

    σλουρπ!!!!!!! τελεια!!! οτι πρεπει για πρωινο μεσημεριανο απογευματινο βραδυνο χαχα!!! και ενα σοκολατενο γαλα απο διπλα !!! γεια στα χερια σου!

  • Reply - spoonstories- 15 Μαρτίου 2015 at 12:32

    Μα ακριβώς όπως τα λες! Κλασσικό και αγαπημένο που ποτέ δεν το βαριόμαστε!! Όσο ήμουν μικρή έτρωγα συχνά, τώρα το επιλέγω σε συγκεκριμένες φάσεις γιατί παχαίνει ρε γαμώτο…Μπράβο βρε σι Χρύσα είναι τη καλύτερη ιδέα!

  • Leave a Reply