Κυρίως Πιάτα, Συνταγές

Ριζότο με σπανάκι, a.k.a. το σπανακόρυζο της ψωνάρας

9 Ιανουαρίου 2014
Νομίζω ότι για τον συγκεκριμένο τίτλο πρέπει να εξηγηθώ, για
να μην παρεξηγηθώ. Ως παιδί, το σπανακόρυζο μου προκαλούσε, θα μπορούσε να πει
κανείς ως και ψυχικά τραύματα. Βλέπετε, η μαμά μου ήταν από εκείνες τις μαμάδες
που δε χαριζόταν στο θέμα του φαγητού. Σήμερα έχουμε σπανακόρυζο/φασολάκια/φακές/ψάρι
κ.ο.κ., και δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Η μαγειρική της βέβαια, ήταν και τότε
αξεπέραστη, και ακόμα και τα πιο απλά φαγητά ήταν νοστιμότατα, αλλά ξέρετε πώς
είναι τα παιδιά…. Με τον αδερφό μου έχουμε περάσει ώρες ατελείωτες στο τραπέζι,
ο ένας απέναντι από τον άλλο να κοιτιόμαστε και να προσπαθούμε να βρούμε τρόπο
να εξαφανιστεί αυτή η πράσινη βλακεία από το πιάτο, χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι
(και χωρίς να το φάμε βέβαια). Έτσι λοιπόν, όταν μεγάλωσα και η κατανάλωση
υγιεινών τροφών έπαψε να είναι υποχρέωση για μένα, σταμάτησα να το τρώω. Έκανα
χρόνια να το δοκιμάσω ξανά, μέχρι που ήρθε η συμβίωση, και μαζί μ’ αυτή ήρθε
και η ώρα να αρχίσω να μαγειρεύω καθημερινά. Κάποια στιγμή λοιπόν, έφτασε και η
παραγγελιά που φοβόμουν… «Πες καμιά ιδέα, τι να φάμε αύριο;» Τι την ήθελα την
ερώτηση….. «Να τρώγαμε κανένα σπανακόρυζο;» ήταν η απάντηση που πήρα….. Και η
αλήθεια είναι ότι για πολύ καιρό το απέφυγα, ε, να, μωρέ, δεν είναι η εποχή του
σπανακιού, αχ, δεν έχω τα υλικά, και τέτοιες δικαιολογίες. Δεν θυμάμαι καν την πρώτη
φορά που μου ήρθε η επιφοίτηση. Τα ριζότο όλων των ειδών είναι η αδυναμία μου
και, κατά γενική ομολογία, και όχι να το παινευτώ, αλλά έχω πάρει μάστερ στην
παρασκευή τους. Σκέφτηκα λοιπόν, γιατί όχι; Τα υλικά του σπανακόρυζου, με τη
διαδικασία του ριζότο. Και πέτυχε. Και όχι μόνο πέτυχε, αλλά σήμερα πια, ίσως
είναι και ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα του είδους του. Αν έχετε κι εσείς
παρόμοια τραύματα, αξίζει μια δοκιμή….
Η συνταγή (για 4 μερίδες)
400
γραμ. ρύζι αρμπόριο (ή άλλο ρύζι για ριζότο)
500
γραμ. σπανάκι (φύλλα) ζεματισμένο και καλά στραγγισμένο
1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό, ή 2 φρέσκα κρεμμυδάκια
½ ματσάκι άνηθο
1 ποτήρι λευκό κρασί
χυμό από 2 λεμόνια
1 λίτρο
ζωμό λαχανικών (ή 1 λίτρο
νερό και 1 κύβο λαχανικών)
4 κ.σ. ελαιόλαδο
αλάτι, πιπέρι
¼ κ.γ. μοσχοκάρυδο
Σε ένα πλατύ και βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Ψιλοκόβουμε
το κρεμμύδι και το σωτάρουμε ελαφρά. Ρίχνουμε και το ρύζι και συνεχίζουμε το
σωτάρισμα μέχρι να γίνει το ρύζι διαφανές. Σβήνουμε με το κρασί και
αλατοπιπερώνουμε. Μόλις εξατμιστεί το αλκοόλ, ρίχνουμε λίγο ζωμό τόσο, όσο να
σκεπάσει το ρύζι, ανακατεύοντας συνέχεια. Μόλις απορροφηθεί το υγρό,
προσθέτουμε το σπανάκι, το μοσχοκάρυδο και λίγο ακόμα ζωμό. Συνεχίζουμε την
ίδια διαδικασία, δηλαδή κάθε φορά που απορροφάται το υγρό, ξαναρίχνουμε ζωμό,
ανακατεύοντας συνέχεια. Προς το τέλος ψιλοκόβουμε και προσθέτουμε τον άνηθο.
Μπορεί να χρειαστεί λίγο λιγότερο ή περισσότερο υγρό, γι’ αυτό δοκιμάζουμε και
προσθέτουμε λίγο-λίγο το υγρό κάθε φορά, μέχρι να χυλώσει το ριζότο, και μόλις
χυλώσει, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και αποσύρουμε από τη φωτιά. Δε σερβίρουμε
αμέσως, αφήνουμε να σταθεί λίγο για κανένα 10λεπτο. Αν επιθυμούμε, προσθέτουμε
επιπλέον λεμόνι στο πιάτο.

You Might Also Like

16 Comments

  • Reply peps 9 Ιανουαρίου 2014 at 15:49

    Όπως και να το πεις, είμαι σίγουρη οτι η γεύση του είναι τέλεια!!!

    • Reply Χρύσα 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:47

      Είναι πολύ νόστιμο Πέπη μου, και ξεφεύγει από το κλασικό σπανακόρυζο. Καλό σου βράδυ!

  • Reply Χρυσαυγή 9 Ιανουαρίου 2014 at 17:52

    Μμμμ!!! Μου αρέσει!! Σύγχρονο και πεντανόστιμο!!
    Διώξε τα τραύματά σου και φάε όλο το φαγητό σου!!! Εγώ στη θέση σου αυτό θα έκανα!

    Φιλιά!

    • Reply Χρύσα 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:49

      Χαχαχαχα! Αυτό το τρώω όλο, χωρίς δικαιολογίες! Φιλιά Χρυσαυγή μου!

  • Reply Ξανθή 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:02

    Μια ιδέα είναι όλα, μπορείς και να του αλλάξεις όνομα κι όλα καλά.
    Η προσθήκη του κρασιού ίσως κάνει τη διαφορά.
    Καλησπέρα

    • Reply Χρύσα 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:51

      Πιθανόν να είναι το κρασί, αλλά και η υφή του, ως ριζότο. Το θέμα είναι να μας αρέσει! Καλό βράδυ Ξανθή!

  • Reply AgapameAnDolmas 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:44

    χαχαχαχα πιστευω αν μου το φερουν βαφτισμένο σαν ριζοτο θα το φαω, αλλιως δεν το πλησιάζω!! παντως πιο εμφανίσιμο απ εκείνη την αηδια που μας εδιναν οι μανες μας

    • Reply Χρύσα 9 Ιανουαρίου 2014 at 18:53

      Ε, μα, γι' αυτό κι εγώ το βάφτισα έτσι! Πίστεψέ με Αναστασία, δεν έχει καμία σχέση με το κλασικό! Φιλιά!

  • Reply ΕΛΕΝΑ 9 Ιανουαρίου 2014 at 22:35

    Κι εγώ ένα σκασμένο ήμουν μικρό και δεν τα πλησιαζα τέτοια φαγάκια, αλλά τώρα έχω τρελή αδυναμία σε όλα τα -όρυζα.
    Πραγματικά μεταμόρφωσες το σπανακόρυζο σε γκουρμεδιά!
    Φαίνεται σούπερ!!
    Φιλιά!

    • Reply Χρύσα 10 Ιανουαρίου 2014 at 13:45

      Είδες πώς αλλάζουνε οι γεύσεις μας;
      ευχαριστώ πολύ Έλενα, χαίρομαι που σ'άρεσε! Φιλιά!

  • Reply - spoonstories- 10 Ιανουαρίου 2014 at 13:29

    Τελικά έχουμε όλοι τα ψυχολογικά μας με το φαγητό! Εγώ πάλι δεν πιεζόμουν να το φάω από τους δικούς μου, αλλά την πρώτη φορά που το δοκίμασα ήταν όταν αρρώστησα πολύ και η μαμά μου, που ήθελε να με προσέξει, με τάιζε μπουκίτσες εναλλάξ με τυρί φέτα και ζεστό ψωμάκι. Ήταν τόσο ζεστή αυτή η εικόνα για μένα που από τότε ξεκίνησα να το τρώω…περίεργο ε? Φιλιά

    • Reply Χρύσα 10 Ιανουαρίου 2014 at 13:47

      Καθόλου περίεργο, αφού το συνέδεσες με μια γλυκιά ανάμνηση, και βέβαια σου άρεσε! Φιλάκια Λίλια!

  • Reply mia xara 11 Ιανουαρίου 2014 at 02:48

    Γεια σου Χρύσα μου, Καλή Χρονιά! Πολύ γευστικό το ριζότο σου και πολύ εμφανίσιμο συνάμα! Πρέπει να ομολογήσω ότι το σπανακόρυζο το λάτρευα και όταν ήμουν μικρή και τώρα..αυτό που δε με έπεισαν ποτέ να φάω ήταν η φασολάδα, την οποία ακόμη αρνούμαι να φάω..χιχι..Φιλάκια, καλό Σ/Κ

  • Reply Anastasia from Natbeesfashion 11 Ιανουαρίου 2014 at 23:33

    εχω και εγω ψυχικα τραυματα με σπανακορυζο..απο μικρη δεν τρωω τυρι φετα και μια μερα στο νηπιαγωγειο με ταισαν με το ζορι σπανακορυζο στο οποιο ειχανε λιωσει μεσα τυρι φετα…απο τοτε μισησα ακομα πιο πολυ την φετα, το σπανακι (και την νηπιαγωγο)..

  • Reply Lenia 13 Ιανουαρίου 2014 at 09:25

    Αναβαθμισμένη εκδοχή ενός ταπεινού,αλλά νοστιμότατου πιάτου!Εύγε!

  • Reply Ελπίδα 12 Μαΐου 2014 at 16:39

    κι εγώ έτσι το κάνω.. αλλά χωρίς κρασί και μοσχοκάρυδο.. Ειχα κι εγώ τα ιδια ψυχικά τραύματα.. και δεν το πλησίαζα.. Τωρα ο 3χρονος γιος μου τρελαίνεται για σπανακόρυζο.. χεχεχε

    φιλιά

  • Leave a Reply